induktor

induktor (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩnˈduktɔr], AS: [ĩnduktor], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektr. prądnica magnetoelektryczna prądu przemiennego, małej mocy, napędzana ręcznie za pomocą korbki; zob. też induktor (prądnica) w Wikipedii

(1.2) elektr. pot. przyrząd do mierzenia skuteczności izolacji

(1.3) elektr. pot. cewka indukcyjna

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	induktor	induktory
dopełniacz	induktora	induktorów
celownik	induktorowi	induktorom
biernik	induktor	induktory
narzędnik	induktorem	induktorami
miejscownik	induktorze	induktorach
wołacz	induktorze	induktory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) prądnica

(1.2) przyrząd

(1.3) podzespół

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też induktor w Wikipedii

tłumaczenia:

źródła:

induktor (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) elektr. induktor

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	induktor	induktory
dopełniacz	induktoru	induktorů
celownik	induktoru	induktorům
biernik	induktor	induktory
wołacz	induktore	induktory
miejscownik	induktoru	induktorech
narzędnik	induktorem	induktory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Hasło zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!

źródła: