katastrofa

katastrofa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkataˈstrɔfa], AS: [katastrofa], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) tragiczny wypadek, którego skutkiem jest czasami śmierć wielu ludzi

(1.2) przen. wyjątkowe nieszczęście

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	katastrofa	katastrofy
dopełniacz	katastrofy	katastrof
celownik	katastrofie	katastrofom
biernik	katastrofę	katastrofy
narzędnik	katastrofą	katastrofami
miejscownik	katastrofie	katastrofach
wołacz	katastrofo	katastrofy

przykłady:

(1.1) W katastrofie Titanica zginęło półtora tysiąca ludzi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) katastrofa ekologiczna • katastrofa budowlana / morska / w ruchu lądowym

(1.1) osobista katastrofa • katastrofa życiowa

synonimy:

(1.1) kataklizm, klęska

(1.2) tragedia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wypadek

(1.2) nieszczęście

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. katastroficzność ż, katastrofizm m, katastrofista m, katastrofalność ż, katastrofistka ż

przym. katastrofalny, katastroficzny

przysł. katastrofalnie, katastroficznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. καταστροφή (katastrophḗ) → przewrót

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) catastrophe
• arabski: (1.1) كارثة ż, نكبة ż, مصيبة ż
• azerski: (1.1) faciə
• baskijski: (1.1) hondamendi
• chorwacki: (1.1) katastrofa ż
• czeski: (1.1) katastrofa ż
• dungański: (1.1) ланзы
• duński: (1.1) katastrofe w
• esperanto: (1.1) katastrofo
• fiński: (1.1) onnettomuus
• francuski: (1.1) catastrophe ż
• hebrajski: (1.1) אסון
• hiszpański: (1.1) catástrofe ż, naufragio m
• ido: (1.1) dizastro
• japoński: (1.1) 災害(さいがい) (saigai)
• jidysz: (1.2) חורבן m (churbn)
• kataloński: (1.1) catàstrofe ż
• koreański: (1.1) 재해 (chaehae)
• łaciński: (1.1) calamitas
• łotewski: (1.1) katastrofa ż
• niderlandzki: (1.1) ramp
• niemiecki: (1.1) Katastrophe ż
• norweski (bokmål): (1.1) katastrofe m
• nowogrecki: (1.1) καταστροφή ż
• portugalski: (1.1) desastre
• rosyjski: (1.1) катастрофа ż; (1.2) катастрофа ż
• sanskryt: (1.1) आपद्
• szwedzki: (1.1) katastrof w
• tatarski: (1.1) afät
• turecki: (1.1) afet
• ukraiński: (1.1) катастрофа ż; (1.2) катастрофа ż
• węgierski: (1.1) katasztrófa; (1.2) katasztrófa
• włoski: catastrofe ż, disastro m

źródła:

katastrofa (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) katastrofa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

katastrofa (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) katastrofa

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	katastrofa	katastrofy
dopełniacz	katastrofy	katastrof
celownik	katastrofě	katastrofám
biernik	katastrofu	katastrofy
wołacz	katastrofo	katastrofy
miejscownik	katastrofě	katastrofách
narzędnik	katastrofou	katastrofami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. katastrofický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

katastrofa (język łotewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) katastrofa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: