neoprezbiter

neoprezbiter (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. prezbiter w pierwszym roku po przyjęciu święceń

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	neoprezbiter	neoprezbiterzy
dopełniacz	neoprezbitera	neoprezbiterów
celownik	neoprezbiterowi	neoprezbiterom
biernik	neoprezbitera	neoprezbiterów
narzędnik	neoprezbiterem	neoprezbiterami
miejscownik	neoprezbiterze	neoprezbiterach
wołacz	neoprezbiterze	neoprezbiterzy

przykłady:

(1.1) Biskup poprosił neoprezbiterów, by stanęli wokół ołtarza.

(1.1) Panie z sodalicji mariańskiej złożyły księdzu neoprezbiterowi życzenia.

(1.1) W niedzielę ojciec neoprezbiter będzie udzielał błogosławieństwa prymicyjnego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ksiądz / ojciec neoprezbiter

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) prezbiter, ksiądz, ojciec, duchowny, kapłan, duszpasterz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prezbiter m, prezbiterium n, prezbiterat m, prezbiterianin m, prezbiterianka ż, prezbiterianizm m

przym. prezbiterialny, prezbiteriański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. neo- + prezbiter

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) newly ordained
• włoski: (1.1) sacerdote novello m

źródła: