nuta

nuta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈnuta], AS: [nuta] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. znak graficzny oznaczający długość trwania dźwięku, a po umieszczeniu na pięciolinii także jego wysokość

(1.2) przen. delikatne wrażenie zmysłowe: dźwięku, smaku lub zapachu

(1.3) slang. utwór muzyczny

(1.4) zob. nuty

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nuta	nuty
dopełniacz	nuty	nut
celownik	nucie	nutom
biernik	nutę	nuty
narzędnik	nutą	nutami
miejscownik	nucie	nutach
wołacz	nuto	nuty

(1.4) zob. nuty

przykłady:

(1.1) Grasz w tym miejscu fałszywie. Spójrz jaka to nuta!

(1.2) W jego pytaniu wyczułam nutę ironii.

(1.2) Lubię dezodoranty z nutą piżma.

(1.3) Zaczepista nuta, stary!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nuty nmos, nutnik m

zdrobn. nutka ż

przym. nutowy

związki frazeologiczne:

kłamać jak z nut • łgać jak z nut • uderzyć w nutę • na inną nutę

etymologia:

uwagi:

zob. też nuta w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) note
• bułgarski: (1.1) нота ż
• duński: (1.1) node w
• esperanto: (1.1) noto
• hiszpański: (1.1) nota ż
• japoński: (1.1) 音符
• jidysz: (1.2) טאָן m (ton)
• kaszubski: (1.1) nóta ż
• niemiecki: (1.1) Note ż
• nowogrecki: (1.1) νότα ż; (1.2) νότα ż
• rosyjski: (1.1) но́та ż
• szwedzki: (1.1) not w
• ukraiński: (1.1) но́та ż
• węgierski: (1.1) hangjegy
• wilamowski: (1.1) nött ż

źródła: