obronny

obronny (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔbˈrɔ̃nːɨ], AS: [obrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który stanowi obronę przed atakiem; taki, który służy do obrony

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	obronny		obronna	obronne	obronni	obronne
dopełniacz	obronnego		obronnej	obronnego	obronnych
celownik	obronnemu		obronnej	obronnemu	obronnym
biernik	obronnego	obronny	obronną	obronne	obronnych	obronne
narzędnik	obronnym		obronną	obronnym	obronnymi
miejscownik	obronnym		obronnej	obronnym	obronnych
wołacz	obronny		obronna	obronne	obronni	obronne

przykłady:

(1.1) W celach obronnych osadnicy wybrali tereny wysoko położone.

składnia:

kolokacje:

(1.1) sojusz obronny • mechanizm obronny • mur obronny • architektura obronna • przysposobienie obronne

synonimy:

antonimy:

(1.1) ofensywny, zaczepny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrona ż, obronność ż, obrońca m, obrończyni ż

czas. bronić ndk., obronić dk.

przym. obrończy

przysł. obronnie

związki frazeologiczne:

wyjść obronną ręką

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) defensive, warowny: fortified
• arabski: (1.1) دفاعي
• białoruski: (1.1) абаронны
• esperanto: (1.1) defenda
• hiszpański: (1.1) defensivo
• kataloński: (1.1) defensiu
• nowogrecki: (1.1) αμυντικός
• rosyjski: (1.1) оборонный, оборонительный, защитный
• włoski: (1.1) difensore, difensivo

źródła: