ochotnik

ochotnik (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś dobrowolnie zgłaszający się do udziału w czymś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ochotnik	ochotnicy
dopełniacz	ochotnika	ochotników
celownik	ochotnikowi	ochotnikom
biernik	ochotnika	ochotników
narzędnik	ochotnikiem	ochotnikami
miejscownik	ochotniku	ochotnikach
wołacz	ochotniku	ochotnicy
depr. M. i W. lm: (te) ochotniki

przykłady:

(1.1) Na jego twarzy malowała się niepewność, gdy jako jedyny wstał i zgłosił się jako ochotnik.

składnia:

kolokacje:

(1.1) na ochotnika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) tester, wolontariusz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ochota ż

forma żeńska ochotniczka ż

przym. ochotniczy, ochoczy, ochotniczo

przysł. ochotniczo, ochoczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ochota + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) vullnetar m
• angielski: (1.1) volunteer, enlistee
• białoruski: (1.1) ахвотнік m, дабраволец m, добраахвотнік m
• bułgarski: (1.1) доброволец m
• duński: (1.1) frivillig w
• francuski: (1.1) volontaire m
• hiszpański: (1.1) voluntario m
• niemiecki: (1.1) Freiwilliger m
• rosyjski: (1.1) доброволец m
• ukraiński: (1.1) охо́тник m

źródła: