orantka

orantka (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szt. rel. kanoniczne przedstawienie modlącej się postaci żeńskiej ze wzniesionymi, rozłożonymi rękami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	orantka	orantki
dopełniacz	orantki	orantek
celownik	orantce	orantkom
biernik	orantkę	orantki
narzędnik	orantką	orantkami
miejscownik	orantce	orantkach
wołacz	orantko	orantki

przykłady:

(1.1) Autor fresku przedstawił orantkę w białej szacie chrzcielnej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oracja ż

forma męska orant mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. orant + -ka < łac. oro

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: orant

• hiszpański: (1.1) orante ż
• włoski: (1.1) orante ż

źródła: