pisk

pisk (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [pʲisk], AS: [pʹisk], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) cienki, przenikliwy dźwięk

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pisk	piski
dopełniacz	pisku	pisków
celownik	piskowi	piskom
biernik	pisk	piski
narzędnik	piskiem	piskami
miejscownik	pisku	piskach
wołacz	pisku	piski

przykłady:

(1.1) Nagły pisk dochodzący z korytarza zelektryzował zebranych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. piszczeć, piskać, popiskiwać

przym. piskliwy, piszczałkowy

rzecz. pisklę n, piszczałka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) squeal
• duński: (1.1) hvin n, pib/piv n
• niemiecki: (1.1) Piepen n
• szwedzki: (1.1) tjut n
• ukraiński: (1.1) писк m
• włoski: (1.1) sgommata ż (pisk opon), strido m

źródła: