stulatek

stulatek (język polski)

wymowa:

IPA: [stuˈlatɛk], AS: [stulatek] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba w wieku przynajmniej 100 lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca przynajmniej 100 lat

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: stulatka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stulatek	stulatkowie
dopełniacz	stulatka	stulatków
celownik	stulatkowi	stulatkom
biernik	stulatka	stulatków
narzędnik	stulatkiem	stulatkami
miejscownik	stulatku	stulatkach
wołacz	stulatku	stulatkowie
depr. M. i W. lm: (te) stulatki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stulatek	stulatki
dopełniacz	stulatka	stulatków
celownik	stulatkowi	stulatkom
biernik	stulatka	stulatki
narzędnik	stulatkiem	stulatkami
miejscownik	stulatku	stulatkach
wołacz	stulatku	stulatki

przykłady:

(1.1) W uroczystych obchodach rocznicy bitwy nad Bzurą wzięło udział dwoje stulatków, żołnierz i sanitariuszka.

(2.1) Po babci został nam kredens – przepiękny stulatek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stulecie n

forma żeńska stulatka ż

przym. stuletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) столетник m
• esperanto: (1.1) centjarulo
• francuski: (1.1) centenaire m
• hiszpański: (1.1) centenario m
• niemiecki: (1.1) Hundertjähriger m
• nowogrecki: (1.1) εκατοχρονίτης m
• szwedzki: (1.1) hundraåring w
• włoski: (1.1) centenario m, centenne m

źródła: