szeptucha

szeptucha (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃɛpˈtuxa], AS: [šeptuχa]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zob. szeptunka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szeptucha	szeptuchy
dopełniacz	szeptuchy	szeptuch
celownik	szeptusze	szeptuchom
biernik	szeptuchę	szeptuchy
narzędnik	szeptuchą	szeptuchami
miejscownik	szeptusze	szeptuchach
wołacz	szeptucho	szeptuchy

przykłady:

(1.1) Kiedy zawiodła medycyna konwencjonalna, chory udał się do szeptuchy.

(1.1) W Polsce szeptuchy mieszkają głównie na Podlasiu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szeptucha zamawia chorobę • szeptucha odczynia urok • szukać pomocy u szeptuchy

synonimy:

(1.1) szeptunka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) znachorka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szept m, szepcik m, szeptanie n, szeptanina ż, szeptaninka ż, szeptanka ż, szeptliwość ż, szepnięcie n, naszept m, naszeptanie n, naszeptywanie n, odszepnięcie n, odszeptanie n, odszeptywanie n, poszept m, poszeptanie n, poszeptywanie n, poszepnięcie n, wyszeptanie n, wyszeptywanie n, zaszeptanie n, zaszeptaność ż

war. szeptunka ż

forma męska szeptun m

czas. szeptać ndk., szeptać się ndk., szepnąć dk., naszeptać dk., naszeptywać ndk., odszeptać dk., odszeptywać ndk., odszepnąć dk., poszeptać dk., poszeptywać ndk., poszepnąć dk., wyszeptać dk., wyszeptywać ndk., wszeptywać ndk., zaszeptać dk., zaszeptać się dk.

przym. szeptliwy, szepczący, zaszeptany

przysł. szeptliwie, szepcząco

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. szeptać + -ucha

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) шаптуха ż

źródła: