urlopowicz

urlopowicz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌurlɔˈpɔvʲit͡ʃ], AS: [urlopovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba spędzająca urlop

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	urlopowicz	urlopowicze
dopełniacz	urlopowicza	urlopowiczów
celownik	urlopowiczowi	urlopowiczom
biernik	urlopowicza	urlopowiczów
narzędnik	urlopowiczem	urlopowiczami
miejscownik	urlopowiczu	urlopowiczach
wołacz	urlopowiczu	urlopowicze

przykłady:

(1.1) W Sopocie, w lipcu bieżącego roku było jakoś mało urlopowiczów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wczasowicz, przest. letnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. urlop m, urlopik m

forma żeńska urlopowiczka ż

czas. urlopować

przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy

przysł. urlopowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. urlop + -owicz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) amer. vacationer, bryt. holidaymaker, holiday maker, holiday-maker, holidayer, vacationist
• białoruski: (1.1) адпачывальнік m
• bułgarski: (1.1) летовник m
• francuski: (1.1) vacancier m
• niemiecki: (1.1) Urlaub m, Urlauber m
• rosyjski: (1.1) отпускник m
• ukraiński: (1.1) відпочиваючий
• włoski: (1.1) vacanziere m

źródła: