zarodnik

zarodnik (język polski)

wymowa:

IPA: [zaˈrɔdʲɲik], AS: [zarodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się roślin zarodnikowych i grzybów; zob. też zarodnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zarodnik	zarodniki
dopełniacz	zarodnika	zarodników
celownik	zarodnikowi	zarodnikom
biernik	zarodnik	zarodniki
narzędnik	zarodnikiem	zarodnikami
miejscownik	zarodniku	zarodnikach
wołacz	zarodniku	zarodniki

przykłady:

(1.1) Sromotnik smrodliwy rozprzestrzenia swoje zarodniki za pośrednictwem much, przyciąganych przez jego cuchnącą i oślizgłą zieloną warstwę zarodnikową.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zarodnik konidialny

synonimy:

(1.1) spora

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zarodnia ż

przym. zarodnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spore
• duński: (1.1) spore w
• hiszpański: (1.1) espora ż
• niemiecki: (1.1) Spore ż
• norweski (bokmål): (1.1) spore m
• norweski (nynorsk): (1.1) spore m
• nowogrecki: (1.1) σπόριο n
• portugalski: (1.1) esporo m
• włoski: (1.1) spora ż

źródła: