Межырэч

Межырэч, Міжэ́рычы^[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Вольшыне. У складзе Каралінскага сельсавету Зэльвенскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 200 чалавек. Знаходзяцца за 17 км на паўночны захад ад Зэльвы, за 19 км ад чыгуначнай станцыі Зэльва; на шашы Тулава — Ружаны.

Межырэч лац. Miežyreč
Царква
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Зэльвенскі
Сельсавет:	Каралінскі
Насельніцтва:	200 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1564
Паштовы індэкс:	231932
СААТА:	4226825054
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	53°3′59″ пн. ш. 24°46′18″ у. д.
Межырэч на мапе Беларусі ± Межырэч Межырэч
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Межырэч — даўняе мястэчка гістарычнай Ваўкавышчыны (частка Наваградчыны).

Назва

Традыцыйную гістарычную назву Межырэч у 1970-я гады зьмянілі на цяперашнюю афіцыйную Міжэрычы^[2].

Дзеля адрозьненьня ад паселішчаў з такой жа назвай у іншых мясцовасьцяў часам насіў дадатковае азначэньне — Межырэч Літоўскі^[3].

Варыянты назвы ў гістарычных крыніцах: Межыреч (1553 год)^[4].

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Межырэч упамінаецца ў другой палове XV ст. як двор у валоданьні Нацовічаў (Нацаў), пазьней — Ільлінічаў. 3 пачатку XVI ст. паселішчам валодаў маршалак гаспадарскі В. Клочка. Ён заснаваў тут касьцёл, дзе захоўваўся цудоўны абраз Маці Божай.

У 1550 годзе Межырэч упамінаецца ў крыніцах як мястэчка Ваўкавыскага павету Наваградзкага ваяводзтва. У 1560—1570-я гады паселішча знаходзілася ў валоданьні вялікага князя, потым зноў перайшло да Клочкаў. Праз шлюб Марыны Клочкі з ваўкавыскім судзьдзём П. Дольскім у апошняй чвэрці XVI ст. Межырэч перайшла ў валоданьне Дольскіх. З 1725 году мястэчкам валодалі князі Вішнявецкія.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Межырэч апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе стала цэнтрам воласьці Ваўкавыскага павету Гарадзенскай губэрні^[5]. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, у Межырэчы было 55 двароў, дзеяў касьцёл, працавалі расейская народная вучэльня, крама і карчма.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Межырэч занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Межырэч абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР^[6]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Межырэч апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стала цэнтрам гміны Ваўкавыскага павету Беластоцкага ваяводзтва.

У 1939 годзе Межырэч увайшла ў БССР, дзе ў 1940 годзе стала цэнтрам сельсавету (16 ліпеня 1954 году Межырэцкі сельсавет скасавалі). На 1998 год тут было 105 двароў, на 1999 год — 102. У 2000-я гады Межырэч атрымала афіцыйны статус «аграгарадку». 18 красавіка 2017 году вёску перадалі зь ліквідаванага Тулаўскага ў склад Каралінскага сельсавету^[7].

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1830 год — 97 муж., зь іх шляхты 3, духоўнага стану 1, мяшчанаў-юдэяў 72, мяшчанаў-хрысьціянаў і сялянаў 21^[8]; 1897 год — 334 чал.
• XX стагодзьдзе: 1998 год — 271 чал.; 1999 год — 269 чал.^[9]
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 200 чал.

Інфраструктура

У Межырэчы працуюць сярэдняя школа, фэльчарска-акушэрскі пункг, клюб, бібліятэка, пошта.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Касьцёл Зьвеставаньня Найсьвяцейшай Паньне Марыі (1906—1912)
• Царква Сьвятой Ганны (1903—1904; мураўёўка)

Страчаная спадчына

• Царква Сьвятой Тройцы

Галерэя

• Краявіды Межырэчы
• 
  Касьцёл
• 
  Прыдарожная капліца
• 
  Брама на могілках
• 
  Сядзіба