Сайбут

Сайбут, Сейбут (Сэйбот, Сэйбут, Шэйбут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Seyboth
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	*Seio + Boto Sieg + Boto
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Сейбут, Сэйбут, Шэйбут
Вытворныя формы	Зігібут
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Сайбут»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Сэйбот або Сайбот (Seyboth, Seiboth) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова сай- (сей-, зей-) (імёны ліцьвінаў Шэйбар, Зэйвальд, Саймунт; германскія імёны Seiber, Seywaldus, Seymund) паходзіць ад гоцкага saio 'вястун'^[2] або ад асновы сіг- (зыг-, зег-)^[3], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')^[4].

Адпаведнасьць прускага імя Sayboth германскаму імю Siboto прызнае летувіскі лінгвіст Ёзас Юркенас(lt)^[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sejbot (Zejbot)^[6].

У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Шэйбут (Szejbut)^[7] і Сэйбутовіч (Seybutowicz)^[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Sayboth eyme leytismanne uf Sameland (27 лютага 1400 году)^[9]; у Красномъ Селе. Михаилу Корсаковичю землица Соибутишки (1440—1492 гады)^[10]; людеи наших бирштанъцов… а Дашка Соибутовича (10 жніўня 1516 году)^[11]; Дашко Сеибутовичъ (сьнежань 1552 году)^[12]; Янъ Петровичъ въ Сойбутовъ^[13], Стефанъ Мацковичъ з Сойбутъ… Лавринъ Стецевичь зъ Сойбутовъ… Андрей Яновичъ зъ Сойбутовъ^[14], Станиславь Павловичъ зъ Сойбутовъ^[15] (1567 год); возного повету ковенского Яна Матеевича Саибута (2 красавіка 1586 году)^[16]; пана Лаврына Стецэвича Сайбута, пана Матея Лаврыновича Сайбута, пана Станислава Стэцэвича Сайбута, пана Стэфана Лавриновича Сайбута (1 верасьня 1591 году)^[17]; пана Валенътого Сейбута земенина господарьского повету Ковеньского… панъ Сайбутъ… до рукъ Валентого Сайбута (13 ліпеня 1592 году)^[18]; пан Ян Матеевичъ Сайбут (5 студзеня 1596 году)^[19]; пана Валентoгo Сайбута… Walenty Saybuth ręką swą (9 жніўня 1597 году)^[20]; Walenthy Saybuth (28 траўня 1606 году)^[21]; пана Войтеха Сайбута (6 сакавіка 1607 году)^[22]; Я Янъ Матеевичъ Сайбутъ, возный господарский повету Ковенского (28 лістапада 1608 году)^[23]; Szeybut (1641 год)^[24]; Seybutowa (1671—1681 гады)^[25]; p. Anna Saybutowa… p. Piotr Saybut… p. Aleksander Saybut^[26] (1690 год); Wladyslaw Saybut (15 траўня 1695 году)^[27]; у п. райцы Сейбута (1710 год)^[28][29]; Przed nami Janem Seybutem — burmistrzem (4 жніўня 1717 году)^[30]; Iacobus Seybutowicz (1719 год)^[31]; Seybuty (1744 год)^[32]; Anastasiae Szeybutowna (1764—1786 гады)^[24]; Fran: Seybut Romanowicz prezyduiący ziemski i poseł wdztwa Wileń. (1788 год)^[33]; konsyliarz woiewodztwa Trockiego Kanut Seybut Romanowicz sedzia grodzki Witebski (17 жніўня 1792 году)^[34]; Kanut Seybut Romanowicz konsyliarz z powiatu Starodubowskiego (13 жніўня і 2 кастрычніка 1792 году)^[35]; Kanuty Seybut Romanowicz (2 кастрычніка 1792 году)^[36]; Anna Sejbot (1801 год)^[37].

Носьбіты

• Валенці Сайбут — літоўскі шляхціч, які ўзяў удзел у рокашы 1606 году
• Марцін Сайбут — берасьцейскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1631 годзе^[38]
• Канут Сейбут Рамановіч — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, судзьдзя гродзкі віцебскі
• Ян Сейбут — жыхар вёскі Гваздаў або Заляшанаў (Полацкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1766 годзе^[39]

Сейбуты-Рамановічы — літоўскі шляхецкі род^[40].

У Беларусі адзначаецца прозьвішча Сейбут^[41].

На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Шэйбот у летувізаванай форме^[42]

На 1904 год існавала сядзіба Сайбутава (Сайбутова) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні^[43].

На гістарычнай Ковеншчыне існуе вёска Сэйбуты, на гістарычнай Віленшчыне — Сэйбутаны.