Русаковічы (Пухавіцкі раён)

Русако́вічы — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Рудзенскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Русаковічы.

Хуткія факты

Месьціцца за 49 км на поўдзень ад Менску, за 24 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі і за 11 км на паўднёвы захад ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Менск—Асіпавічы. Знаходзіцца на рацэ Пціч (прыток Прыпяці). У вёсцы стаіць помнік партызанскай брыгадзе «Беларусь»^[2]. На поўдзень ад вёскі праходзіць шаша Рудзенск—Шацак (Р69), на іншым баку якой месьціцца Праўдзінскі пасёлак. Назва ўтвораная ад прозьвішча Русаковіч^[3].

У 1584 годзе вёска Русаковічы ўпершыню пісьмова згадваецца ў складзе Менскага павету Вялікага Княства Літоўскага^[4], калі Яраш Варфаламеевіч Мажэйка прадаў яе менскаму падкаморыю Андрэю Мікалаевічу Станкевічу. У 1608-м той перапрадаў вёску менскаму кашталяну Шчаснаму Яраславічу Галоўчынскаму. Надалей маёнтак належаў Падбярэскім, Швяйкоўскім і Янішэўскім. У 2-й палове XVIII стагодзьдзя Быкоўскія пабудавалі каля Пцічы драўляную сядзібу і капліцу з радавым склепам. На 1784 год Русаковічы належалі Вінцэнту Яксу-Быкоўскаму. У 1793 годзе Русаковічы па выніку 2-га падзелу Рэчы Паспалітай ўвайшлі ў склад Расейскай імпэрыі, дзе іх улучылі ў Цітвянскую воласьць Ігуменскага павету (Менская губэрня). У 1800 годзе ў вёсцы месьціліся капліца, вінакурня, карчма, млын і шляхецкая сядзіба. У 1856 году Юзэфа Быкоўская, што была ўнучкай Вінцэнта, выйшла замуж за Ўладзіслава Вэйсэнгофа, да якога адышлі Русаковічы ў якасьці вена. Фальварак памерам 1800 гектараў атрымаў іх сын Генрык Вэйсэнгоф (1859—1922), які ажаніўся зь Людвікай Сакольскай^[5].

Паводле перапісу 1897 году ў вёсцы дзейнічалі хлебазапасная крама і царква, у маёнтку — млын на рацэ Пціч з 2 паставамі. У лютым 1918 году ў ходзе Першай сусьветнай вайны трапіла пад нямецкую акупацыю. 25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Русаковічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году вёска абвяшчалася часткай Беларускай ССР. У жніўні 1919 году ў ходзе Польска-савецкай вайны вёску заняло Польскае войска. Зь ліпеня 1920 году зноў у складзе БССР. У верасьні 1920 году ў Русаковічах адчынілі працоўную школу 1-й ступені. Зь ліпеня 1924 году ў Менскай акрузе. У 1933 годзе стварылі калгас «Сталінец» і кузьню. З 12 лютага 1935 году ў Рудзенскім раёне. З 15 студзеня 1938 году ў Менскай вобласьці. Пры канцы чэрвеня 1941 году ў ходзе Нямецка-савецкай вайны вёску заняло Нямецкае войска. Каля Русаковічаў разьмясьцілі штаб партызанскай брыгады «Беларусь» і Рудзенскі падпольны раённы камітэт Камуністычнай партыі Беларусі. У красавіку 1942 году нямецкія карнікі спалілі вёску і забілі 11 вяскоўцаў. 4 ліпеня 1944 году вёску заняло Савецкае войска. 20 студзеня 1960 году ўлучылі ў Цітвянскі сельсавет Пухавіцкага раёну^[2]. 24 лістапада 1966 году пасёлак Чырвоная Горка зьліўся зь вёскай Русаковічы^[6]. У 2002 годзе Русаковічы ў Рудзенскім пасялковым савеце^[2].

Русаковічы
трансьліт. Rusakovičy
Аўтобусны прыпынак (2019 год)
Першыя згадкі:	1584
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Пухавіцкі
Сельсавет:	Рудзенскі
Вышыня:	166 м н. у. м.
Насельніцтва
колькасьць:	▼ 120 чал. (2012)
нацыянальны склад:	беларусы
колькасьць двароў:	64 (2012)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1713
Паштовы індэкс:	222850^[1]
СААТА:	6244857061
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°31′14″ пн. ш. 27°50′37″ у. д.
Русаковічы на мапе Беларусі ± Русаковічы Русаковічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Русаковічы (Пухавіцкі раён)

Насельніцтва

Мінуўшчына

Ураджэнцы

Галерэя

Крыніцы

Wikiwand - on