droga krajowa w Polsce, biegnąca od granicy z Niemcami w Świecku przez Świebodzin, Poznań, Konin, Warszawę i Siedlce do granicy z Białorusią w Terespolu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 maja 2004 roku, w dniu dołączenia Polski do Unii Europejskiej, zaczęło obowiązywać rozporządzenie Ministerstwa Infrastruktury, na mocy którego dopuszczono ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi do 11,5 tony – początkowo na odcinku Poznań (węzeł Komorniki) – Konin (węzeł Modła)[5]. 15 listopada 2005 roku rozszerzono podwyższoną nośność na całą długość drogi nr 2[6], co obowiązuje do dziś[7].
Rozporządzenie Ministra Budownictwa z dnia 26 września 1949 r. w sprawie odległości budynków od niektórych dróg państwowych (Dz.U. z1949r. nr52,poz.398)
2000–2014[12]: ul. Połczyńska – ul. Wolska – ul. Marcina Kasprzaka – al. Prymasa Tysiąclecia – Aleje Jerozolimskie – ul. Mieczysława Grzymały-Sokołowskiego – ul. Kopińska – ul. Wawelska – al. Armii Ludowej – Most Łazienkowski – al. Stanów Zjednoczonych – ul. Ostrobramska – ul. Płowiecka – ul. Bronisława Czecha – ul. Trakt Brzeski[uwaga 8]
Od skrzyżowania w Warszawie z drogą krajową nr 17 do węzła w Stojadłach z drogą krajową nr 50, droga nr 2 była całkowicie uprzywilejowana (19,4km). W 2011 roku odcinek został przebudowany – powstały skrzyżowania z sygnalizacją świetlną oraz rondo w Dębem Wielkim.
W marcu 2021 roku[18], na podstawie zarządzenia GDDKiA, odcinek od skrzyżowania z drogą krajową nr 17 na pograniczu Warszawy i Zakrętu do Choszczówki Stojeckiej został przemianowany na drogę nr 92.
Na wschód od Mińska, aż do Siedlec (łącznie z ich obwodnicą), droga krajowa nr 2 jest cały czas uprzywilejowana (ponad 50km).
Poniższa tabela zawiera informacje dotyczące wyznaczonego pikietażu w ciągu drogi, opracowana na podstawie danych udostępnionych przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad[3]. Może ona zawierać nie do końca precyzyjne dane.
W latach 70. doszło do kolejnej reformy numeracji dróg państwowych – niektóre z nich otrzymały oznaczenia T<numer> (np. T8), zniesione dopiero w 1986 roku.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN(11,5 t) (Dz.U. z2004r. nr102,poz.1077)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 października 2005 r. w sprawie wykazu dróg krajowych, po których mogą się poruszać pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t (Dz.U. z2005r. nr219,poz.1860)
Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędo- wej do 11,5 t, z uwzględnieniem art. 41a ust. 1 oraz z wyjątkiem określonym w art. 41b ust. 1.
2. Dopuszcza się wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:
1) po określonej drodze publicznej lub jej odcinku,
2) w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki
– zwanego dalej „zakazem”. (...)
7. Nie można wprowadzić ani ustanowić zakazu na:
(...)
3) drogach krajowych lub ich odcinkach, z wyjątkiem dróg krajowych zarządzanych przez prezydentów miast na prawach
powiatu.
Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z1986r. nr3,poz.16), wtedy wprowadzono dzisiejszą drogę nr 2
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 lipca 2000 r. w sprawie ustalenia przebiegu dróg krajowych w Warszawie (Dz.U. z2000r. nr56,poz.675)
Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 27 września 2013 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych (Dz.U. z2013r. poz.1153)