Trogir

Trogir (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtrɔɟir], AS: [troǵir], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto portowe w Chorwacji; zob. też Trogir w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Trogir	Trogiry
dopełniacz	Trogiru	Trogirów
celownik	Trogirowi	Trogirom
biernik	Trogir	Trogiry
narzędnik	Trogirem	Trogirami
miejscownik	Trogirze	Trogirach
wołacz	Trogirze	Trogiry

przykłady:

(1.1) Starówka Trogiru wpisana jest na listę zabytków UNESCO.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Trogirze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Trogiru • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Trogiru • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Trogiru • mieszkaniec / mieszkanka Trogiru • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Trogirze • pochodzić z Trogiru • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Trogiru

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trogirczyk m, trogirka ż

przym. trogirski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: