edytor

edytor (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛˈdɨtɔr], AS: [edytor] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) inform. program służący do modyfikacji danych

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba wykonująca edycję

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edytor	edytory
dopełniacz	edytora	edytorów
celownik	edytorowi	edytorom
biernik	edytor	edytory
narzędnik	edytorem	edytorami
miejscownik	edytorze	edytorach
wołacz	edytorze	edytory

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edytor	edytorzy
dopełniacz	edytora	edytorów
celownik	edytorowi	edytorom
biernik	edytora	edytorów
narzędnik	edytorem	edytorami
miejscownik	edytorze	edytorach
wołacz	edytorze	edytorzy

przykłady:

(1.1) Użyłem edytora, żeby przekształcić ten tekst.

(2.1) Jestem edytorem i pracuję przy składzie gazet.

składnia:

kolokacje:

(1.1) edytor tekstu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. edycja ż, edytowanie n, wyedytowanie n

forma żeńska edytorka ż

czas. edytować ndk., wyedytować dk.

przym. edytowalny, edycyjny, edytorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. éditeur < łac. editor < łac. edo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) editor; (2.1) editor
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)

źródła: