karman

karman (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkarmãn], AS: [karmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) rel. w hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie: przeszłe czyny i zamiary mające wpływ na przyszłość czującej istoty (np. człowieka) i jej następne wcielenia; zob. też karman w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) reg. białost. portfel

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karman	karmany
dopełniacz	karmana	karmanów
celownik	karmanowi	karmanom
biernik	karmana	karmany
narzędnik	karmanem	karmanami
miejscownik	karmanie	karmanach
wołacz	karmanie	karmany

lub

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karman	karmany
dopełniacz	karmanu	karmanów
celownik	karmanowi	karmanom
biernik	karman	karmany
narzędnik	karmanem	karmanami
miejscownik	karmanie	karmanach
wołacz	karmanie	karmany

przykłady:

(1.1) Swojemu karmanowi przypisała nawet sprawę rozwodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. karma

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pali kamma

(2.1) ros. карман

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: karma

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: portfel

• włoski: (1.1) karman m

źródła:

karman (język włoski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. karma, karman

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. karma

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pali kamma

uwagi:

źródła: