lont

lont (język polski)

wymowa:

IPA: [lɔ̃nt], AS: [lõnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

homofon: ląd

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. łatwopalna linka przy starej broni artyleryjskiej lub ładunku wybuchowym, służąca do odpalenia go lub oddania strzału z bezpiecznej odległości, poprzez zapalenie końca tej linki i stopniowe przenoszenie się płomienia do zapalnika

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lont	lonty
dopełniacz	lontu	lontów
celownik	lontowi	lontom
biernik	lont	lonty
narzędnik	lontem	lontami
miejscownik	loncie	lontach
wołacz	loncie	lonty

przykłady:

(1.1) Bohater w ostatniej chwili zgasił lont.

składnia:

kolokacje:

(1.1) długi / krótki / szybkopalny / wolnopalny lont • lont (od / do) armaty / bomby / dynamitu / …

synonimy:

(1.1) przewód detonacyjny, knot

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. loncik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Lunte

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fuse
• białoruski: (1.1) кнот m
• bułgarski: (1.1) фитил m
• duński: (1.1) lunte w
• hiszpański: (1.1) mecha ż
• niemiecki: (1.1) Lunte ż, Zündschnur ż
• norweski (bokmål): (1.1) lunte m/ż
• rosyjski: (1.1) шнур m

źródła: