mocodawca

mocodawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔt͡sɔˈdaft͡sa], AS: [mocodafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba upoważniająca drugą (plenipotenta) do działania w jej imieniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mocodawca	mocodawcy
dopełniacz	mocodawcy	mocodawców
celownik	mocodawcy	mocodawcom
biernik	mocodawcę	mocodawców
narzędnik	mocodawcą	mocodawcami
miejscownik	mocodawcy	mocodawcach
wołacz	mocodawco	mocodawcy
depr. M. i W. lm: (te) mocodawce

przykłady:

(1.1) Stawający udziela pełnomocnictwa swojemu synowi do sprzedania domu będącego własnością mocodawcy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) plenipotent

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska mocodawczyni ż

przym. mocodawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) fuldmagtsgiver w
• hiszpański: (1.1) poderdante m

źródła: