branie

branie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbrãɲɛ], AS: [brãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od brać

(1.2) wędk. chwytanie przynęty przez rybę

(1.3) żart. powodzenie w miłości

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	branie
dopełniacz	brania
celownik	braniu
biernik	branie
narzędnik	braniem
miejscownik	braniu
wołacz	branie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	branie	brania
dopełniacz	brania	brań
celownik	braniu	braniom
biernik	branie	brania
narzędnik	braniem	braniami
miejscownik	braniu	braniach
wołacz	branie	brania

przykłady:

(1.1) Dawanie łapówek jest tak samo złe jak ich branie.

(1.2) Tej nocy miałem pięć brań, więc do domu wróciłem z czterema leszczami i okoniem.

(1.3) Małgośka ma już dość tego brania u facetów, nie dają jej spokoju.

składnia:

kolokacje:

(1.2) mieć branie

(1.3) mieć branie

synonimy:

(1.1) zabieranie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. braniec mos, pobór mrz, pobory nmos, poborowy mos, zebranie n, pobieranie n, branka ż, pobranie n, zbieranie, zbieractwo n, biorca m

czas. brać ndk., pobierać ndk., pobrać dk., zbierać ndk., zebrać dk.

przym. biorczy, zebraniowy, poborowy

przysł. biernie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. brać + -anie

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: