Бутаўт

Бутаўт (у каталіцтве Генрык; каля 1346 — па 1381)  — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, князь дарагічынскі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Бутаўт (неадназначнасьць).

Бутаўт
лац. Butaŭt

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1346 Трокі, Троцкае княства, Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	па 1381 Прага, Каралеўства Багеміі[d]
Пахаваны	Касцёл Св. Тамаша ў Празе[d]
Род	Гедымінавічы
Бацькі	Кейстут Бірута
Дзеці	Вайдута[d][1]

Імя

Асноўны артыкул: Бутаўт (імя)

Боталд або Буталд, пазьней Бутаўд або Бутаўт (Botuald, Butaldus^[2], Butaud^[3], Butaut^[4]) — імя германскага паходжаньня^[5]. Іменная аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')^[6] або ад асновы -буд- (-бод-)^[7], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'^[8].

Варыянты імя князя ў гістарычных крыніцах: Rex Butaut (Хроніка Віганда)^[9]; Buthaw (Ян Длугаш)^[10].

Біяграфія

Сын вялікага князя літоўскага Кейстута і яго жонкі Біруты. У 1365 годзе перайшоў на бок Тэўтонскага ордэну, ахрысьціўся ў каталіцтва ў Караляўцы, потым браў удзел у няўдалай выправе крыжакоў на Вільню. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да двара імпэратара і чэскага караля Карла IV Люксэмбурскага ў Празе, ад якога атрымаў тытул герцага і зямельныя ўладаньні.

Апошні раз упамінаецца крыніцамі ў 1381 годзе, у паведамленьні пра ўцёкі зь Літвы яго сына Вайдуты, які таксама прыняў каталіцкі хрост і скіраваўся да двара чэскага караля. Спачыў ў аўгустынскім касьцёле Сьвятога Тамаша ў Празе^[11].