Канстанцінава

Канстанці́нава^[1], Канстантынова^[1] — вёска ў Беларусі, у міжрэччы Страчы і Сьвірыцы. Уваходзіць у склад Сьвірскага сельсавету Мядзельскага раёну Менскай вобласьці. Насельніцтва на 2011 год — 196 чалавек. Знаходзіцца за 40 км на захад ад Мядзелу, за 26 км ад чыгуначнай станцыі Лынтупы (лінія Лынтупы — Каралеўшчына); на аўтамабільнай дарозе Вільня — Полацак.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Канстанцінава (неадназначнасьць).

Канстанцінава лац. Kanstancinava
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Мядзельскі
Сельсавет:	Сьвірскі
Насельніцтва:	196 чал. (2011)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1797
Паштовы індэкс:	222387
СААТА:	6240774086
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	54°55′0.01″ пн. ш. 26°27′11.99″ у. д.
Канстанцінава на мапе Беларусі ± Канстанцінава Канстанцінава
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Канстанцінава — даўняе мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны). Да нашага часу тут захаваўся касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі ў стылі клясыцызму, помнік архітэктуры XIX ст.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Канстанцінава ўпамінаецца ў XVIII ст. як вёска Слабодка ў Ашмянскім павеце Віленскага ваяводзтва. на 1756 год тут было 2 двары. У 2-й палове XVIII ст. вёска атрымала назву Канстантынова (Канстанцінава) у гонар уладальніка гэтых мясьцінаў палкоўніка Канстантына Хамінскага, які ў 1769 годзе збудаваў тут каталіцкую капліцу^[2].

У 1785 годзе, паводле прывілея караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага, Канстанцінава атрымала статус мястэчка. У 1793 годзе з фундацыі К. Хамінскага і ягонай жонкі Ганны з Моглаў у мястэчку збудавалі драўляны касьцёл.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Канстанцінава апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Сьвянцянскім павеце Віленскай губэрні. У вайну 1812 году касьцёл згарэў. У 1820—1826 гадох з фундацыі У. Пашкевіча на месцы згарэлага збудавалі новы мураваны касьцёл. У 1829 годзе маёнтак набыў Д. Адамовіч.

На 1885 год у Канстанцінаве было 7 двароў, дзеяў касьцёл, працаваў заезны дом. У 1896 годзе на сродкі Хамінскіх касьцёл пашырылі, зрабілі агароджу з брамай. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, існавалі аднайменныя фальварак (20 двароў) і мястэчка (10 двароў), у якім дзеяў касьцёл, працавалі расейская народная вучэльня, крама і карчма. На 1904 год існавалі аднайменныя фальварак і мястэчка — уладаньне зямянаў Старжынскіх, працавалі народная вучэльня (у 1896/97 навучальным годзе было 53 хлопчыкі і 2 дзяўчынкі) і скарбовая вінная крама.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў верасьні 1915 году Канстанцінава занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Канстанцінава абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП (б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР^[3]. У сакавіку 1920 году вёску заняла польскае войска. У кастрычніку 1920 году Канстанцінава апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Сьвірскай гміне Сьвянцянскага павету Віленскага ваяводзтва. За польскім часам тут дзеяла пошта.

У 1939 годзе Канстанцінава ўвайшло ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 году стала цэнтрам сельсавету Сьвірскага раёну Вялейскай вобласьці (з 20 верасьня 1944 году Маладэчанскай, з 20 студзеня 1960 году Менскай вобласьці). На 1940 у Канстанцінаве было 60 двароў. У Другую сусьветную вайну з 29 чэрвеня 1941 да 3 ліпеня 1944 году вёска знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.

31 жніўня 1959 году Канстанцінаўскі сельсавет увайшоў у склад Мядзельскага раёну. 20 траўня 1960 году ў зьвязку зь ліквідацыяй сельсавету Канстанцінава перадалі ў Сьвірскі пасялковы савет. На 1971 год у вёсцы было 60 двароў, на 1997 год — 112, на 2011 год — 84. У 2013 годзе ў зьвязку зь ліквідацыяй Сьвірскага пассавету Канстанцінава перадалі ў склад Сьвірскага сельсавету.

• Мястэчка на старых здымках
• 
  Касьцёл, каля 1900 г.
• 
  Касьцёл, травень 1916 г.
• 
  Брама, 1916 г.
• 
  Вуліца, 1916 г.

• 
  травень 1916 г.
• 
  травень 1916 г.
• 
  травень 1916 г.
• 
  травень 1916 г.

Геаграфія

Канстанцінава знаходзіцца ў паўночна-заходнім куце Менскай вобласьці непадалёк ад пункту, дзе зьбягаюцца Менская, Віцебская і Гарадзенская вобласьці, за 7 км на паўночны ўсход ад паўночнай ускраіны возера і вёскі Сьвіра, за 180 км да Менску. За 20 км на паўночны захад праходзіць граніца зь Летувой. Мясцовасьць належыць да басэйну Нёмана, за 7 км на захад ад вёскі цячэ рака Страча.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XVIII стагодзьдзе: 1756 год — 8 муж.
• XIX стагодзьдзе: 1868 год — 136 чал.; 1883 год — 92 чал.^[4]; 1885 год — 111 чал., зь іх 30 мяшчанаў; 1897 год — 64 чал. у мястэчку Канстанцінаве і 90 чал. у фальварку Канстанцінаве
• XX стагодзьдзе: 1904 год — 167 чал. у мястэчку Канстанцінаве і 4 чал. у фальварку Канстанцінаве; 1940 год — 327 чал.; 1960 год — 317 чал.; 1970 год — 398 чал.; 1971 год — 175 чал.^[5]; 1997 год — 270 чал.^[6][7] (паводле іншых зьвестак, 317 чал.^[8])
• XXI стагодзьдзе: 2011 год — 196 чал.^[9]

Інфраструктура

У Канстанцінаве працуюць базавая школа, фэльчарска-акушэрскі пункт, бібліятэка, дом культуры, жывёлагадоўчая фэрма, пошта, крама

Турыстычная інфармацыя

Інфраструктура

Дзее база адпачынку «Лясная Паляна».

Славутасьці

• Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (1820—1826)
• Могілкі старыя каталіцкія. Капліца і брама (сярэдзіна XIX ст.)
• Плябанія (XIX — пачатак XX ст.)
• Сядзіба (канец XIX — пачатак XX ст.)

Страчаная спадчына

• Палац (XIX ст.)

Галерэя

• Краявіды Канстанцінава
• 
  Касьцёл, галоўны фасад
• 
  Брама касьцёла
• 
  Касьцёл з боку апсыды
• 
  Касьцёл з боку апсыды