Eurovision Song Contest 1972

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Eurovision Song Contest 1972 var den 17. utgåva av Eurovision Song Contest, den årlege songtevlinga for medlemmane av Den europeiske kringkastingsunionen (EBU).

Kjappe fakta Dato, Vertskap ...

Det var 18 land som deltok, og vinnaren blei Luxembourg med låten «Après toi», framført av Vicky Leandros. Noreg blei for fyrste gong representert av ein duo: Grethe Kausland og Benny Borg. Dei song «Småting» og blei nummer 14 av 18.

Tevlinga blei arrangert laurdag 25. mars 1972 i Usher Hall i Edinburgh i Storbritannia. Eigentleg skulle Monaco ha stått vertskap etter å ha vunne året før, men den monegaskiske kringkastaren hadde verken økonomi eller kapasitet til å arrangere finalen. Dimed trådde BBC inn som vert, slik kringkastaren også hadde gjort i 1960 og 1963. Dette var fjerde gongen Storbritannia arrangerte finalen, og programleiaren var Moira Shearer.

Remove ads

Bakgrunn

I 1971 vann Monaco med «Un banc, un arbre, une rue», og dimed var det Monaco som skulle arrangere Eurovision Song Contest 1972. Etter sigeren ønskte den monegaskiske kringkastaren TMC å arrangere 1972-tevlinga på ein friluftsarena i juni. Kanalen prøvde også å framskunde ferdigstillinga av ein ny innandørsarena i Monaco, utan å lukkast.[1]

TMC søkte støtte frå den franske ålmennkringkastaren ORTF, men dei to kringkastarane blei ikkje einige om tevlinga skulle haldast i Monaco eller Frankrike. Til slutt trødde Den europeiske kringkastingsunionen inn og tilbaud arrangementet til Spania og Tyskland som blei nummer to og tre i 1971, men begge takka nei.[1] Til slutt fekk EBU overtalt BBC til å arrangere finalen i 1972, og dette var tredje gongen BBC trådde inn som reserve-vert.[2] Monaco er det einaste landet i Eurovision Song Contest som har vunne, men som ikkje har arrangert ein finale.

Remove ads

Sendinga

Thumb
Usher Hall har kapasitet til opptil 2200 publikummarar.[3]

BBC la for fyrste gong finalen utanfor London, til Edinburgh i Skottland. Det er også einaste gongen BBC har arrangert tevlinga utanfor England. Finalen blei arrangert i konsertarenaen Usher Hall, med Moira Shearer som programleiar. Atten land – dei same som året før – stilte i tevlinga, og startrekkefølgja blei avgjort ved loddtrekking. På same måte som tidlegare blei programmet kringkasta til mange land som ikkje deltok, blant anna fleire austeuropeiske land, Brasil og fleire asiatiske land.[4] Sendinga hadde eit potensielt publikum på 400 millionar sjåarar. Sendinga varte i 1 time og 45 minuttar.[5]

Røystesystemet var det same som året før. Kvart deltakarland hadde to lekdommarar på plass i Edinburgh, og kvar av dommarane bedømde songane frå de andre landa med poeng frå 1 til 5. Dei 36 dommarane høyrde og bedømde bidraga frå storsalen i Edinburgh Castle.

Etter ein kort presentasjonvideo om Edinburgh ønskte programleiar Moira Shearer velkommen på engelsk og fransk, før Tyskland gjekk på scena som fyrste land. For fyrste gong i historia til Eurovision Song Contest blei det brukt ein videovegg som viste bilete av artistane, namn og songtitlar.[4] Pausenummeret før avrøystinga var ein kortfilm frå Edinburgh Military Tattoo, filma fire år tidlegare.[1]

Irland deltok for fyrste, og hittil einaste, gong med eit bidrag på irsk. Den store favoritten dette året var vertsnasjonen som stilte med den populære popgruppa The New Seekers og låten «Beg, Steal or Borrow». Noreg var det sjette bidraget på scena, rett etter Storbritannia. Nest siste land ut var Luxembourg med Vicky Leandros og «Après toi». Leandros hadde også delteke for Luxembourg fem år tidlegare og gjort kommersiell suksess med «L'amour est bleu». I 1967 blei ho nummer fire, men denne gongen gjekk ho heilt til topps – framfor Storbritannia som fekk sin åttande andreplass i tevlinga. Yves Desca, som hadde skrive vinnarsongen, skreiv også teksten til «Un banc, un arbre, une rue», som vann året før. Han blei dimed den fyrste som vann tevlinga to gongar, den fyrste som vann for to ulike land, og den fyrste som vann to år på rad.[4]

Vinnarlåten «Après toi» blei ein stor hit i heile Europa etter finalen. Den engelske versjonen låg 16 veker på den britiske singellista med ein andreplass som høgaste notering. Han nådde også toppen i Nederland, Sveits og Belgia. Men i Noreg blei andreplassen «Beg, Steal or Borrow» ein enda større hit. Det britiske bidraget toppa VG-lista åtte veker på rad, mens «Après toi» låg på andreplass på lista.[6][7][8] Også fjerdeplassen, nederlandske «Als het om de liefde gaat», blei ein stor hit i Noreg. Grethe Kausland spela han inn under tittelen «Sommeren er her»[9], mens Stein Ingebrigtsen og Inger Lise Rypdal spelte han inn i nytt arrangement under tittelen «Hva har vel du».[10]

Finland, Sverige og Noreg blei høvesvis nummer 12, 13 og 14. Vinnaren frå året før, Monaco, blei nummer 16, mens Malta kom på sisteplass for andre år på rad.[4]

Det norske bidraget

Thumb
Sandra og Andres fekk ein stor hit med «Als het om de liefde gaat».

For fyrste gong representerte ein duo Noreg i Eurovision Song Contest. Grethe Kausland og Benny Borg vann den norske finalen med «Småting», skriven av Kåre Grøttum og Ivar Børsum. Benny Borg er svensk og dette var også fyrste gongen Noreg blei representert av ein utanlandsk artist. Med til Edinburgh var Carsten Klouman for fyrste gong med som norsk dirigent. Roald Øyen kommenterte sendinga for NRK Fjernsynet og NRK Radio, og dei to norske jurymedlemmane var Sonja Abusdahl og Rachel Nord.

«Småting» fekk til saman 73 poeng frå dei internasjonale dommarane og blei nummer 14 av 18 bidrag. Dette var likevel betre enn dei to føregåande plasseringane til Noreg: sisteplass i 1969 og nest sisteplass i 1971.

Avrøystinga

EBU brukte det same røystesystemet som året før. Kvart deltakarland stilte med to dommarar som var på plass i Edinburgh. Den eine dommaren måtte vere under 25 år, og den andre måtte vere over 25 år. I tillegg måtte det vere minst ti år mellom dei to dommarane. Kvar dommer bedømde songane frå dei andre landa med poeng frå 1 til 5. Kvart land gav dimed mellom 2 til 10 poeng til kvart av dei andre landa. Eit land kunne dimed få minimum 34 poeng, og maksimalt 170 poeng. Clifford Brown var EBU sin overoppsynsmann for avrøystinga.[5]

Under avrøystinga røysta tre og tre land om gongen, direkte frå storsalen i Edinburgh Castle. Kvar jurymedlem gav poenga sine for open skjerm ved å vippe opp små tavler påført den respektive poengsummen. Poenga for dei seks dommarane frå tre land blei deretter summert og plotta inn i den elektroniske poengtavla.

Luxembourg tok leiinga frå start, med Nederland og Storbritannia like bak. Luxembourg og Nederland heldt følgje eit stykke uti avrøystinga, men så begynte Luxembourg å dra ifrå. På slutten av avrøystinga gjekk også Storbritannia og Tyskland forbi Nederland.[1]

Til slutt vann Luxembourg med 128 poeng, 14 poeng føre Storbritannia på andreplass. Dette var den tredje sigeren til Luxembourg i tevlinga, og den åttande andreplassen til Storbritannia. Dei norske dommarane gav 8 poeng til Luxembourg og full pott til Storbritannia.

Remove ads

Deltakarar

Liste over deltakarane og det offisielle resultatet.[11] Tabellen er rangert etter startrekkefølgje, plasseringa og poengsummen finst i kolonnane til høgre.

Startnr. Land Artist Song Språk[12] Plass Poeng
01 Tyskland Mary Roos «Nur die Liebe läßt uns leben» Tysk 3 107
02 Frankrike Betty Mars «Comé-comédie» Fransk 11 81
03 Irland Sandie Jones «Ceol an Ghrá» Irsk 15 72
04 Spania Jaime Morey «Amanece» Spansk 10 83
05 Storbritannia The New Seekers[13] «Beg, Steal or Borrow» Engelsk 2 114
06 Noreg Grethe Kausland og Benny Borg «Småting» Norsk 14 73
07 Portugal Carlos Mendes «A festa da vida» Portugisisk 7 90
08 Sveits Véronique Müller «C'est la chanson de mon amour» Fransk 8 88
09 Malta Helen og Joseph «L-imħabba» Maltesisk 18 48
10 Finland Päivi Paunu og Kim Floor «Muistathan» Finsk 12 78
11 Austerrike Milestones «Falter im Wind» Tysk 5 100
12 Italia Nicola di Bari «I giorni dell'arcobaleno» Italiensk 6 92
13 Jugoslavia Tereza Kesovija «Muzika i ti» Serbokroatisk 9 87
14 Sverige Family Four «Härliga sommardag» Svensk 13 75
15 Monaco Anne-Marie Godart og Peter MacLane «Comme on s'aime» Fransk 16 65
16 Belgia Serge og Christine Ghisoland «À la folie ou pas du tout» Fransk 17 55
17 Luxembourg Vicky Leandros «Après toi» Fransk 1 128
18 Nederland Sandra og Andres «Als het om de liefde gaat» Nederlandsk 4 106

Artistar som har delteke tidlegare

Meir informasjon Artist, Land ...

Poengtavle

Tavla er ordna etter stemmerekkefølgja i finalen.[14]

Meir informasjon Deltakarland, Poenggjevande land ...

Toppoeng

Kvart land kunne gje inntil 10 poeng til kvart bidrag. Under er ei oversikt over alle 10-poengarar som blei gjevne under avrøystinga.

Meir informasjon Tal, Mottakarland ...
Remove ads

Kommentatorar, dirigentar og jurymedlemmar

28 land kringkasta finalen. For fyrste gang blei Eurovision Song Contest direkteoverført til asiatiske land som Japan, Taiwan, Thailand, Filippinane og Hongkong. Brasil og Hellas sendte også tevlinga, mens Israel og Island sendte tevlinga i opptak nokre dagar etter.[4] Kvart deltakarland hadde eigne dirigentar samt kommentatorar som formidla informasjon, fargar og hendingar direkte til sjåarane hjemme. Roald Øyen kommenterte finalen direkte frå Edinburgh for NRK Fjernsynet og NRK Radio. Oversikt over kommentatorar, dirigentar og poengopplesarar under Eurovision Song Contest 1972:[15]

Meir informasjon Land, Kringkastar ...
Remove ads

Kjelder

Bakgrunnsstoff

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads