dwulatek

dwulatek (język polski)

wymowa:

IPA: [dvuˈlatɛk], AS: [dvulatek] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) chłopiec w wieku dwóch lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zwierzę mające dwa lata

(2.2) rzecz lub roślina mające dwa lata

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od dwulatka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwulatek	dwulatki
dopełniacz	dwulatka	dwulatków
celownik	dwulatkowi	dwulatkom
biernik	dwulatka	dwulatków
narzędnik	dwulatkiem	dwulatkami
miejscownik	dwulatku	dwulatkach
wołacz	dwulatku	dwulatki
ndepr. M. i W. lm: (ci) dwulatkowie

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwulatek	dwulatki
dopełniacz	dwulatka	dwulatków
celownik	dwulatkowi	dwulatkom
biernik	dwulatka	dwulatki
narzędnik	dwulatkiem	dwulatkami
miejscownik	dwulatku	dwulatkach
wołacz	dwulatku	dwulatki

przykłady:

(1.1) W żłobku utworzono dodatkową grupę dla dwulatków.

(1.1) Niektórzy dwulatkowie nie potrafią jeszcze sikać do nocnika.

(1.1) Niektóre dwulatki w naszym żłobku strasznie płaczą.

(2.1) W stajni było pięć koni, w tym dwa dwulatki.

(2.2) Kupiłem samochód. To dwulatek, ale wygląda jak prosto spod igły.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bilans dwulatka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwulatka ż

przym. dwuletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

słowo dwulatek jest w znaczeniu (2.2) używane w celach ekspresywnych lub ożywiających

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) dujarulo

źródła: