kopytko

kopytko (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈpɨtkɔ], AS: [kopytko]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zdrobn. od: kopyto

(1.2) małe kopyto

(1.3) kulin. pojedyncza kluska z rodzaju kopytek

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kopytko	kopytka
dopełniacz	kopytka	kopytek
celownik	kopytku	kopytkom
biernik	kopytko	kopytka
narzędnik	kopytkiem	kopytkami
miejscownik	kopytku	kopytkach
wołacz	kopytko	kopytka

przykłady:

(1.2) Kózki mają kopytka.

(1.3) Babcia źle się czuje i zjadła dosłownie tylko jedno kopytko.

(1.3) Bronkowi zsunęło się kopytko z widelca i wpadło do kompotierki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) kluska

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kopyto n, kopytka nmos

przym. kopytowy, kopytkowy, kopytny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kopyto

źródła: