சுவாமி விவேகானந்தரின் இந்தியப் பயணங்கள் (1888–1893)

1888ம் ஆண்டில், சுவாமி விவேகானந்தர் ஒரு பரிவிராஜகராக சுவாமி இராமகிருஷ்ணரின் மடத்தை விட்டு வெளியேறினார். பரிவிராஜக வாழ்க்கை என்பது "நிலையான தங்குமிடமின்றி, உறவுகள் இல்லாமல், சுதந்திரமான மற்றும் எங்கு சென்றாலும்" அலைந்து திரியும் ஒரு இந்து துறவியின் வாழ்க்கை முறை ஆகும்.^[1] அவருடைய ஒரே உடைமை ஒரு கமண்டலம் (தண்ணீர் பானை) மற்றும் இரண்டு புத்தகங்களான பகவத் கீதை மற்றும் கிறிஸ்துவின் சாயல் ^[2]நரேந்திரன் எனும் இயற்பெயர் கொண்ட விவேகான்ந்தர் இந்தியாவில் ஐந்து வருடங்கள் விரிவாகப் பயணம் செய்தார். கற்றல் மையங்களுக்குச் சென்று பல்வேறு சமய மரபுகள் மற்றும் சமூக முறைகளைப் பற்றி அறிந்து கொண்டார்.^[3][4] அவர் மக்களின் துன்பம் மற்றும் வறுமையின் மீது அனுபதாபம் கொண்டு, இந்திய நாட்டை உயர்த்த தீர்மானித்தார்.^[3][5] விவேகானந்தர் தம்மிடம் பணம் வைத்துக் கொள்ளாது பிறரிடம் பிச்சை எடுத்து பசிப்பிணியைக் போக்கிக் கொண்டார். சுவாமி விவேகானந்தர் கால் நடையாகவும், இரயில் மார்க்கத்திலும் (அபிமானிகளால் வழங்கப்பட்ட பயணச்சீட்டுகளுடன்) பயணம் செய்தார். அவரது பயணங்களின் போது விவேகானந்தர் அனைத்து மதங்கள் மற்றும் வாழ்க்கைத் துறைகளைச் சேர்ந்த பல அறிஞர்கள், திவான்கள், இராஜாக்கள், இந்துக்கள், முஸ்லீம்கள், கிறிஸ்தவர்கள், பறையர்கள் மற்றும் அரசு அதிகாரிகளைச் சந்தித்து தங்கினார்.^[5]

வட இந்தியா பயனம்

ஆகஸ்டு 1888ல் சுவாமி விவேகானந்தரின் முதல் இலக்கு வாரணாசி ஆகும். அங்கு அவர் கௌதம புத்தர், ஆதி சங்கரர் போதித்த இடங்களுக்குச் சென்று தர்சனம் செய்தார்.^[6][7] மேலும் வங்காள எழுத்தாளர் எழுத்தாளர் பூதேவ் முகோபாத்யாயாவைச் சந்தித்தார் ^[8] விவேகானந்தரைச் சந்தித்த பிறகு, முகோபாத்யாயா "இவ்வளவு சிறிய வயதில் இவ்வளவு பெரிய அனுபவமும் நுண்ணறிவும் கொண்ட இவர் ஒரு சிறந்த மனிதராக இருப்பார் என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்" எனக்கருதினார். ^[6] நரேந்திரன் சமசுகிருதம் மற்றும் வேத அறிஞரான பாபு பிரமதாதாஸ் மித்ராவைச் சந்தித்தார்.^[9]. பிற்காலங்களில் இந்த சமய நூல்களின் விளக்கம் குறித்து விவேகானந்தர் அவரிடம் கடிதம் மூலம் கேட்டறிந்தார். ^[9][8] வாரணாசியை விட்டு வெளியேறிய பிறகு, அவர் அயோத்தி, லக்னோ, ஆக்ரா, பிருந்தாவனம், ஹத்ராஸ் மற்றும் ரிஷிகேஷ் ஆகிய இடங்களுக்குச் சென்றார்.^[7] அவர் பிருந்தாவனத்தில் தங்கியிருந்தபோது, ஒரு நாள், ஒடுக்கப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ர்ந்தவர் ஹுக்கா மூலம் புகை பிடிப்பதை கண்டு, அதனை தனக்கு புகை பிடிக்க தரும்படி கேட்டு புகைபிடித்தார். ^[10]

சனவரி 1887ல் இராமகிருஷ்ணர் மறைவிற்குப் பின்னர் நரேந்திர தத்தர் எனும் விவேகானந்தரும் மற்றும் ராமகிருஷ்ணரின் பிற 8 சீடர்களும் துறவறம் பூண்டனர். 1888ல் விவேகானந்தர் மடத்தை விட்டு வெளியேறி உலகத்தைச் சுற்றும் பரதேசி துறவி எனப்படும் பரிவிராஜகர் வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். இரண்டு புகைப்படங்களும் விவேகானந்தர் துறவறம் மேற்கொண்ட பிறகு எடுத்தப் புகைப்படங்கள்^[11]

செப்டம்பர் 1888ல் ஹரித்வாருக்குச் செல்லும் வழியில், நரேந்திரன் ஹாத்ராஸில் தங்கினார். அங்கு இரயில்வே காத்திருப்பு அறையில், இரயில் நிலைய மாஸ்டரான சரத் சந்திர குப்தாவை நரேந்திரர் சந்தித்தார். குப்தா நரேந்திரனிடம் சென்று பசியாக இருக்கிறதா என்று கேட்டார். அதற்கு நேர்மறையான பதில் கிடைத்தது. நரேந்திரனை தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அவர் என்ன உணவை வழங்கப் போகிறார் என்று நரேந்திரன் அவரிடம் கேட்டபோது, குப்தா ஒரு பாரசீக கவிதையை மேற்கோள் காட்டினார்: "ஓ அன்பே, நான் என் இதயத்தின் சதையுடன் மிகவும் சுவையான உணவை தயார் செய்வேன்". நரேந்திரர் குப்தாவிடம், தனக்கு வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய பணி இருப்பதாகக் கூறினார் - பட்டினியும் வறுமையும் மில்லியன் கணக்கான மக்களைத் துன்புறுத்தும் தனது தாய்நாட்டிற்கு சேவை செய்ய விரும்புவதாக கூறினார். இந்தியா தனது பழைய பெருமையை மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்ற தனது கனவை அவர் விவரித்தார். உரையாடல்களின் போது, குப்தா நரேந்திரனிடம் எப்படியாவது உதவ முடியுமா என்று கேட்டார். நரேந்திரன் உடனே பதிலளித்தான்- "ஆம், கமண்டலத்தை எடுத்துக்கொண்டு பிச்சை எடுக்கப் போ". பலரின் நலனுக்காக தனது தனிப்பட்ட ஆர்வத்தைத் துறக்குமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்படுவதை குப்தா புரிந்துகொண்டார். அவர் உலகைத் துறக்க முடிவு செய்து நரேந்திரநாத்தின் சீடரானார்.^[12]நரேந்திரனும் குப்தாவும் ஒன்றாக ஹத்ராஸை விட்டு வெளியேறினர்.^[12]

ஹாத்ராஸை விட்டு வெளியேறிய பிறகு நரேந்திரனும் குப்தாவும் முதலில் ஹரித்வாருக்குச் சென்றனர். அங்கிருந்து ரிஷிகேஷுக்கு கால்நடையாகப் பயணம் செய்தனர். இங்கு நரேந்திரன் குப்தாவை சந்நியாசத்தில் துவக்கி, சுவாமி சதானந்தா என்று பெயரிடப்பட்டார். குப்தா விவேகானந்தரின் துறவற சீடர் ஆனார்.^[13]. விவேகானந்தர் அவரை "என் ஆவியின் குழந்தை" என்று அழைத்தார்.^[10]

பவ்ஹாரி பாபாவுடன் சந்திப்பு

1888 மற்றும் 1890 ஆண்டுகளுக்கு இடையில் சுவாமி விவேகானந்தர் அலகாபாத்தில் உள்ள வைத்தியநாத்திற்கு வருகை புரிந்தார். 18 சனவரி 1890 அன்று அலகாபாத்திருந்து காஜிபூருக்குச் சென்று அத்வைத வேதாந்த துறவியான பவ்ஹாரி பாபாவை சந்தித்து அவருடன் தியானத்தில் அதிக நேரத்தைச் செலவிட்டார்.^[14]

பராநகர் மடம் மற்றும் இமயமலைப் பயணத்திற்குத் திரும்புதல் (1890-91)

1890ம் ஆண்டின் முதல் பாதியில், சக ராமகிருஷ்ண சீடர்களான பலராம் போஸ் மற்றும் சுரேஷ் சந்திர மித்ரா ஆகியோரின் மரணத்திற்குப் பிறகு, நரேந்திரன் உடல்நலக்குறைவு காரணமாகவும், இராமகிருஷ்ண மடத்தின் நிதி உதவிக்கு ஏற்பாடு செய்வதற்காகவும் பராநகர் மடத்திற்குத் திரும்பினார்.^[15] சூலையில் தனது வேலையை முடித்த பிறகு, விவேகானந்தர் சக துறவியான சுவாமி அகண்டானந்தாவுடன் இமயமலைக்கு சென்றார்.

இது சுவாமி விவேகானந்தரை மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு அழைத்துச் செல்லும் பயணத்தின் முதல் கட்டமாக அமைந்தது. விவேகானந்தர், சுவாமி அகண்டானந்தருடன் நைனிடால், அல்மோரா, சிறீநகர், டேராடூன், ரிஷிகேஷ் மற்றும் ஹரித்வார் ஆகிய புனிதத் தலங்களுக்குச் சென்றார். இந்த பயணங்களின் போது, இராமகிருஷ்ணரின் நேரடிச் சீடர்களான சுவாமி பிரம்மானந்தர், சுவாமி சாரதானந்தர், சுவாமி துரியானந்தர் துரியானந்தா மற்றும் சுவாமி அத்வைதானந்தர் ஆகியோரை சந்தித்தார். அவர்கள் மீரட்டில் பல நாட்கள் தங்கி, தியானம், பிரார்த்தனை மற்றும் வேதம் படிப்பதில் ஈடுபட்டனர். சனவரி 1891 இறுதியில், சுவாமி விவேகானந்தர் தனது சக ஊழியர்களை விட்டுவிட்டு தில்லிக்கு பயணமானார்.^[16][17]

இராஜபுதனம் (1891)

தில்லியில் உள்ள வரலாற்றுத் தலங்களைப் பார்வையிட்ட பிறகு, சுவாமி விவேகானந்தர் இராஜபுதனத்தை நோக்கி தனது பயணத்தைத் தொடங்கினார். இந்த நாட்களில், அவர் கௌதம புத்தரின் வார்த்தைகளில் இருந்து உத்வேகம் பெற்றார்^[18][19][20]

 பாதை இல்லாமல் முன்னோக்கிச் செல்லுங்கள்,
எதற்கும் அஞ்சாமல், எதற்கும் அஞ்சாமல்!
காண்டாமிருகம் போல் தனித்து அலைந்து திரிகிறதே!
சிங்கமாக இருந்தாலும், சத்தத்தில் நடுங்கவில்லை,
வலையில் சிக்காத காற்றைப் போல்,
நீரால் கறைபடாத தாமரை இலை போலவும்,
காண்டாமிருகத்தைப் போல நீ தனியாக அலைவாயா!

பிப்ரவரி 1891ல், அவர் முதலில் இராஜபுதனத்தின் அல்வார் நகரத்திற்குச் சென்றார். அங்கு அவரை இந்துக்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் அன்புடன் வரவேற்றனர். அங்கு அவர் ஒரு முஸ்லீம் மத அறிஞரிடம், குர்ஆனின் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அம்சம் என்னவென்றால், அது ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதப்பட்டாலும், அது "இடைச்செருகலில்" இருந்து விடுபட்டு அதன் அசல் தூய்மையைத் தக்கவைத்துக் கொண்டது என்றார். சுவாமி விவேகானந்தர் அல்வார் சமஸ்தான மன்னரான மங்கள் சிங்கைச் சந்தித்தபோது, அவருடைய கண்ணோட்டம் மேற்கத்தியமயமாக இருந்தது. மன்னர் மங்கள் சிங் சுவாமி விவேகானந்தருக்கு சவால் விடுத்தார் மற்றும் இந்து சிலை வழிபாட்டை கேலி செய்தார். சுவாமி விவேகானந்தர் இந்து வழிபாடு என்பது அடையாள வழிபாடு என்று அவருக்கு விளக்க முயன்றார். ஆனால் மன்னருக்கு புரிய வைக்கத் தவறிவிட்டார். அப்போது சுவாமி விவேகானந்தர் சுவரில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த ஓவியத்தைப் பார்த்தார். அது மன்னர் மங்கள் சிங்கின் இறந்த தந்தையின் ஓவியம் ஆகும். அந்த ஓவியம் மீது துப்பச் சொன்னார். மன்னர் மங்கள் சிங் கோபமடைந்து, தனது தந்தை ஓவியம் மீது எப்படி துப்ப முடியும் என்று பதிலளித்தார். சுவாமி விவேகானந்தர், இது ஒரு ஓவியம் என்றாலும், அரசன் அல்ல, அது அரசனைப் பற்றி எல்லோருக்கும் நினைவூட்டுகிறது. அதேபோன்று ஒரு இந்து வழிபடும் சிலை உண்மையில் எல்லாம் வல்ல இறைவனின் அடையாள வழிபாடாகும் என்று கூறினார்.^[21][22]

அல்வார் சமஸ்தானத்திலிருந்து சுவாமி விவேகானந்தர் ஜெய்ப்பூருக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் சமஸ்கிருத அறிஞரிடம் பாணினியின் அஷ்டாத்தியாயீ படித்தார். சுவாமி விவேகானந்தர் பின்னர் அஜ்மீருக்குச் சென்றார். அங்கு அவர் அக்பரின் அரண்மனை மற்றும் தர்கா ஷெரீப்பை பார்வையிட்டார். அபு மலையில் அவர் கேத்திரி மன்னர் அஜித் சிங்கை சந்தித்தார். மன்னர் அஜித் சிங் விவேகானந்தரின் தீவிர பக்தராகவும், ஆதரவாளராகவும் ஆனார்.^[23] சுவாமி இராமகிருஷ்ணர் வரிசையில் மூத்த துறவியான சுவாமி ததாகதானந்தா அவர்களுக்கு தனக்கும் கேத்திரி மன்னர் அஜித் சிங்கிற்குமான உறவைப் பற்றி விவேகானந்தர் கீழ்கண்டவாறு எழுதினார்:^[23]

... கேத்திரி மன்னர் அஜித் சிங் உடனான விவேகானந்தரின் நட்பு, வடக்கு இராஜஸ்தானில் புனிதப்படுத்தப்பட்ட நகரமான கேத்ரியின் பின்னணியில் இயற்றப்பட்டது. அதன் நீண்ட வீர வரலாறு மற்றும் சுதந்திரமான உணர்வு ஆகியவற்றால் வகைப்படுத்தப்பட்டது. 1891ம் ஆண்டு சூன் மாதம் 4 ஆம் நாள் அபு மலையில் தன்னையும் அஜித் சிங்கையும் ஒன்றாகச் சேர்த்தது. அங்கு குறிப்பிடத்தக்க ஆன்மீக மற்றும் மதச்சார்பற்ற தலைப்புகளில் அவர்களின் பரஸ்பர ஆர்வத்தின் மூலம் அவர்களின் நட்பு படிப்படியாக வளர்ந்தது. அவர்கள் கெத்ரிக்கு பயணித்தபோது நட்பு வலுவடைந்தது. மேலும் அவர்களின் மிகவும் புனிதமான நட்பு, ஒரு குரு மற்றும் அவரது சீடரின் நட்பு என்பது தெளிவாகியது.^[24]

கேத்திரி நகரத்தில் சுவாமி விவேகானந்தர் மன்னர் அஜித் சிங்கிற்கு பல ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுகளை ஆற்றினார். பண்டிட் அஜ்ஜடா ஆதிபட்லா நாராயண தாசுவுடன் பழகினார் மற்றும் பாணினியின் இலக்கணச் சூத்திரங்கள் பற்றிய நீண்ட விளக்க உரைகளைப் படித்தார். சுவாமி விவேகானந்தர் கேத்திரியில் 2+1⁄2 மாதங்கள் தங்கிய பிறகு, அக்டோபர் 1891ல் அவர் பம்பாய் மாகாணத்திற்கு புறப்பட்டார்.^[5][25]

மேற்கு இந்தியா (1891–92)

சுவாமி விவேகானந்தர் அகமதாபாத், வாத்வான் மற்றும் லிம்ப்டி சமஸ்தானங்களுக்கு விஜயம் செய்தார்; முந்தைய காலத்தில், அவர் இஸ்லாமிய மற்றும் ஜைன கலாச்சாரங்கள் பற்றிய தனது படிப்பை முடித்திருந்தார். லிம்ப்டியில் அவர் இங்கிலாந்து மற்றும் அமெரிக்கா சென்றிருந்த ஜஸ்வந்த் சிங்கை சந்தித்தார். மேற்குலக நாடுகளில் வேதாந்தத்தைச் சொற்பொழிவுகள் ஆற்றும் எண்ணம் நரேந்திரனுக்கு முதலில் அவரிடமிருந்து வந்தது. அவர் ஜூனாகத் சமஸ்தானத்திற்கு விஜயம் செய்தார். மேலும் அதன் திவானான ஹரிதாஸ் விஹாரிதாஸ் தேசாயின் விருந்தினராக இருந்தார். ஒவ்வொரு மாலையும் அவரும் அனைத்து மாநில அதிகாரிகளும் சுவாமி விவேகானந்தருடன் இரவு வெகுநேரம் வரை உரையாடினர். சுவாமி விவேகானந்தர் கிர்நார், கட்ச், போர்பந்தர், துவாரகை, பாலிதானா, நதியாட் மற்றும் பரோடா ஆகிய இடங்களுக்கும் சென்றார். அவர் போர்பந்தரில் ஒன்பது மாதங்கள் தங்கி, கற்றறிந்த பண்டிதர்களுடன் தனது தத்துவ மற்றும் சமஸ்கிருதப் படிப்பைத் தொடர்ந்தார்.

பின்னர் மஹாபலேஷ்வர், புனே, கந்த்வா மற்றும் இந்தூர் ஆகியவை இடங்களுக்கும் சென்றார். சௌராட்டிர தீபகற்பத்தில் அவர் 1893ம் ஆண்டு சிகாகோவில் நடைபெற இருக்கும் உலகச் சமயங்களின் பாராளுமன்றத்தைப் பற்றி கேள்விப்பட்டார். மேலும் அதில் கலந்துகொள்ளுமாறு அவரைப் பின்பற்றுபவர்களால் வற்புறுத்தப்பட்டார். சூலை 1892 இல் பம்பாயில் சிறிது காலம் தங்கிய பிறகு, ரயில் பயணத்தின் போது பாலகங்காதர திலகரை சந்தித்தார். புனேவில் சில நாட்கள் திலகருடன் தங்கிய பிறகு, சுவாமி விவேகானந்தர் 1892 அக்டோபரில் பெல்காமுக்குச் சென்றார். அங்கு அவர் பந்த் மகாராஜைச் சந்தித்தார், மேலும் கோவாவில் உள்ள பனாஜி மற்றும் மர்மகோவாவுக்குச் சென்றார், ராச்சோல் செமினரியில் (கோவாவின் மிகப் பழமையான கான்வென்ட்) மூன்று நாட்கள் தங்கினார்.

தென்னிந்தியப் பயணம் (1892–93)

சுவாமி விவேகானந்தர் பின்னர் பெங்களூருக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் மைசூர் சமஸ்தானத்தின் [[திவான் (பிரதம அமைச்சர்)|திவான்) கே. சேஷாத்ரி ஐயர் உடன் பழகினார். கே. சேஷாத்ரி ஐயர் நரேந்திரனை "ஒரு காந்த ஆளுமை மற்றும் தெய்வீக சக்தி" என்று விவரித்தார். ஐயர் அவரை மைசூர் மகாராஜா சாமராஜா உடையார் அவர்களிடம் அறிமுகப்படுத்தினார். உடையார் சுவாமி விவேகானந்தரை தனது அரண்மனையில் விருந்தினராக தஙக வைத்தார். விவேகானந்தருக்கு கொச்சி இராச்சிய திவானுக்கு அறிமுகக் கடிதம் மற்றும் ரயில் டிக்கெட்டைக் கொடுத்தார்.

பெங்களூரில் இருந்து சுவாமி விவேகானந்தர் திருச்சூர், கொடுங்கல்லூர், எர்ணாகுளம் ஆகிய இடங்களுக்குச் சென்றார். எர்ணாகுளத்தில் விவேகானந்தர் நாராயண குருவின் சமகாலத்தவரான சட்டம்பி சுவாமியை டிசம்பர் 1892 தொடக்கத்தில் சந்தித்தார். எர்ணாகுளத்தில் இருந்து சுவாமி விவேகானந்தர் திருவனந்தபுரம், நாகர்கோவில் சென்று 1892ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்துமஸ் ஈவ் அன்று கன்னியாகுமரியை கால்நடையாக அடைந்தார். கன்னியாகுமரியில், சுவாமி விவேகானந்தர் கடலில் உள்ள ஒரு பாறை மீது அமர்ந்து தியானித்தார். (பின்னர் விவேகானந்தர் நினைவு மண்டபம் என்று அழைக்கப்பட்டது) பற்றி தியானித்தார். கன்னியாகுமரியில் விவேகானந்தர் "ஒரே இந்தியா பற்றிய பார்வை"யில் ("கன்னியாகுமரி 1892 இன் தீர்மானம்") கீழ்கண்டவாறு எழுதினார்:

"கன்னியாகுமரி முனையில் அன்னை குமாரி கோவிலில் அமர்ந்து, இந்தியப் பாறையின் கடைசிப் பகுதியில் அமர்ந்து - நான் ஒரு திட்டத்தைப் பயன்படுத்தினேன்: என் போன்ற பல துறவிகள் அலைந்து திரிந்து, மக்களுக்கு ஆத்ம தத்துவத்தைக் கற்பிக்கிறோம் - இது எல்லாம் பைத்தியக்காரத்தனம். நம் குருதேவர் பயன்படுத்தவில்லையா? 'வெற்று வயிறு மதத்திற்கு நல்லதல்லவா?' ஒரு தேசமாக நாம் நமது தனித்துவத்தை இழந்துவிட்டோம், அதுவே இந்தியாவில் நடக்கும் எல்லா அவலங்களுக்கும் காரணம். நாம் மக்களை உயர்த்த வேண்டும்".

இதை உணர, அவருக்கு ஒத்துழைப்பாளர்களும், நிதியும் தேவைப்பட்டது. ஒத்துழைப்பாளர்கள் எளிதாகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர். ஆனால் நிதியைப் பெறுவது கடினமாக இருந்தது. எனவே நரேந்திரன் அமெரிக்காவிற்குச் செல்ல முடிவு செய்தார், "நானே பணம் சம்பாதித்து, பின்னர் என் நாட்டிற்குத் திரும்பி, இந்த ஒரு நோக்கத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக எனது மீதமுள்ள நாட்களை அர்ப்பணிக்கிறேன். இதுவே என் வாழ்வின்."

கன்னியாகுமரியில் இருந்து சுவாமி விவேகானந்தர் மதுரைக்கு வருகை தந்து இராமநாதபுரம் சமஸ்தான மன்னர் பாஸ்கர சேதுபதியை சந்தித்துப் பேசினார். அவரது சந்திப்புகளின் போது, மகாவித்வான் இரா. இராகவையங்கார் போன்ற புகழ்பெற்ற அறிஞர்களுடன் இந்து தத்துவம் குறித்து விரிவான விவாதங்களை நடத்தினார். மன்னர் பாஸ்கர சேதுபதி சிகாகோவில் நடைபெற உள்ள உலக சமயங்களின் பாராளுமன்றத்தில் கலந்துகொள்ளும்படி விவேகானந்தரை வற்புறுத்தி, அவரது சீடரானார். மதுரையிலிருந்து சுவாமி விவேகானந்தர் இராமேஸ்வரம், புதுச்சேரி மற்றும் சென்னைக்கு விஜயம் செய்தார். சென்னையில் அவர் அளசிங்கப் பெருமாள் போன்ற பல சீடர்களை சந்தித்தார்.

அளசிங்கப் பெருமாள் விவேகானந்தரின் சிகாகோ கப்பல் பயணித்திற்கு நிதி சேகரித்தார். மேலும் மைசூர், இராமநாதபுரம், கேத்திரி சமஸ்தான திவான்கள் மற்றும் பிற சீடர்கள் சேகரித்த நிதியுடன், சுவாமி விவேகானந்தர் பம்பையிலிருந்து சிகாகோவிற்கு 31 மே 1893 அன்று "விவேகானந்தர்" என்ற பெயருடன் (அதாவது "கண்டறியும் ஞானத்தின் பேரின்பம்") கப்பலில் பயணித்தார்.

இதனையும் காண்க

• கேத்திரி மன்னர் அஜித் சிங்
• உலகச் சமயங்களின் பாராளுமன்றம்
• உலகச் சமயங்களின் பாராளுமன்றத்தில் சுவாமி விவேகானந்தர்

வெளி இணைப்புகள்

• சுவாமி விவேகானந்தரின் சிகாகோ சொற்பொழிவுகள்
• Vivekananda By Vivekananda | Full Movie | Life History | English