Бярэзань (Докшыцкі раён)

Бярэ́зань^[1], Беразіно́^[2] — вёска ў Беларусі, на рацэ Бярэзіне. Цэнтар сельсавету Докшыцкага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 393 чалавекі. Знаходзіцца за 30 км на ўсход ад Докшыцаў, за 40 км ад чыгуначнай станцыі Лепель.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Бярэзань (неадназначнасьць).

Бярэзань лац. Biarezań
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Докшыцкі
Сельсавет:	Бярэзінскі
Насельніцтва:	393 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2157
СААТА:	2221804011
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	54°54′25″ пн. ш. 28°11′41″ у. д.
Бярэзань на мапе Беларусі ± Бярэзань Бярэзань
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Бярэзань Горная — даўняе мястэчка гістарычнай Меншчыны.

Назва

Тапонім Бярэзань утварыўся ад назвы ракі Бярэзіны^[3]. У ранейшыя часы, каб пазьбегнуць блытаніны з аднайменным мястэчкам у Любашанскай воласьці мела назву Бярэзань Горная^[4]. Цяперашняе афіцыйнае найменьне «Беразіно», як і ў выпадку колішняй Бярэзані Любашанскай, ёсьць перакручваньнем традыцыйнай назвы, відаць, на манер расейскай вёскі Барадзіно (Маскоўская вобласьць).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Бярэзань датуецца 13 студзеня 1407 году. У пачатку XV стагодзьдзя паселішча разам зь іншымі сёламі Харэцкай воласьці перайшло да ваяводы віленскага Войцеха Манівіда. Па згасаньні роду Манівідаў у 2-й палове XV ст. Бярэзань, імаверна, знаходзілася ў валоданьні Судзімонтавічаў, пазьней яе падзялілі паміж сабой Гальшанскія і Чартарыйскія. Ад апошніх частка паселішча перайшла да Тышкевічаў, рэштай валодалі Пацы (неўзабаве сталі асноўнымі ўладальнікамі).

Кляштар бэрнардынаў, зь піктаграфічнай мапы XVIII ст.

У канцы XVI ст. Бярэзань атрымала статус мястэчка і стала цэнтрам вялікага маёнтку, землі якога цягнуліся абапал Бярэзіны амаль на 40 км — ад вёсцы Адрубак да ўтоку ракі Сергуч (прыкладна супадалі з сучаснымі межамі Бярэзінскага запаведніка). У 1682 годзе Канстантын Уладзіслаў Пац заснаваў у мястэчку драўляныя касьцёл і кляштар бэрнардынаў. Маёнтак знаходзіўся часткова ў Полацкім, часткова ў Менскім ваяводзтве (мяжа ішла ракой Бярэзінай).

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Бярэзань апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Барысаўскім павеце Менскай губэрні. У пач. XIX ст. паселішчам валодалі Тавянскія. На 1812 год у Бярэзані было 30 двароў. У 2-й палове XIX ст. статус паселішча панізілі да сяла. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, тут было 124 двары.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Бярэзань занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Бярэзань абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У 1919 годзе яна ўвайшла ў БССР, дзе 20 жніўня 1924 году стала цэнтрам сельсавету.

На 1970 год у Бярэзані было 232 двары, на 1941 год — 51, на 1995 год — 262.

Насельніцтва

Царква, каля 1910 г.

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1880 год — 400 чал.^[4]; 1897 год — 788 чал.
• XX стагодзьдзе: 1970 год — 805 чал.; 1992 год — 268 чал.^[5]; 1995 год — 577 чал.^[6]; 1999 год — 545 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 545 чал.

Інфраструктура

У Бярэзані працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, лякарня, дом культуры, бібліятэка, пошта.

Турыстычная інфармацыя

Касьцёл, здымак каля 1910 г.

Славутасьці

Каля Бярэзані знаходзіцца гарадзішча 3—4 ст. н. э. з матэрыяламі культураў штрыхаванай керамікі і днепрадзьвінскай, курганны могільнік.

Страчаная спадчына

• Касьцёл і кляштар бэрнардынаў (1682)
• Царква Сьвятога Духа