Войстам

Во́йстам^[1] — вёска ў Беларусі, на правым беразе ракі Нарачанкі. Уваходзіць у склад Вішнеўскага сельсавету Смаргонскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2004 год — 238 чалавек. Знаходзіцца за 20 км на паўночны ўсход ад Смаргоні.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Войстам (неадназначнасьць).

Войстам лац. Vojstam
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Смаргонскі
Сельсавет:	Вішнеўскі
Вышыня:	160—170 м н. у. м.
Насельніцтва:	238 чал. (2004)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1592
Паштовы індэкс:	211807
СААТА:	4256808029
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	54°34′26″ пн. ш. 26°37′18″ у. д.
Войстам на мапе Беларусі ± Войстам Войстам
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Войстам — даўняе мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Войстам (пад назвай Ушакова) датуецца 1460 годам, калі Вайдыла і Ядалговічы заснавалі тут касьцёл. Пачынаючы з XVI ст. паселішча ўпамінаецца пад сучаснай назвай. У розныя часы Войстам знаходзіўся ў валоданьні Зяновічаў, Радзівілаў, Пшазьдзецкіх, Талвошавічаў, Буцьвіловічаў, Рачыевічаў, Яновічаў, Зяновічаў. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў паселішча ўвайшло ў склад Ашмянскага павету Віленскага ваяводзтва.

На мапе Тамаша Макоўскага 1613 году Войстам значыцца як мястэчка. Паводле прывілея караля і вялікага князя Міхала Вішнявецкага ад 1672 году, тут пачалі праводзіцца кірмашы. У XVIII ст. маёнтак знаходзіўся ў валоданьні Храпавіцкіх, Бужынскіх.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Праект касьцёла, 1921 г.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Войстам апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе стаў цэнтрам воласьці Ашмянскага, з 1842 году Сьвянцянскага павету Віленскай губэрні. У пачатку XIX ст. мястэчка перайшло да Пшазьдзецкіх. У 1860 годзе тут адкрылася расейская земская народная вучэльня. На 1886 год у Войстаме было 17 двароў, дзеялі касьцёл і царква, працавалі валасная ўправа, пошта і вінная крама, штогод праводзілася два кірмашы. Да мястэчка належала каля 360 дзесяцінаў зямлі, побач існавалі аднайменныя фальварак, які належаў касьцёлу, і фэрма, уласнасьць Шпэрлінга. На 1906 год у земскай народнай вучэльні налічвалася 117 вучняў (зь іх 18 дзяўчынак)^[2].

Стары касьцёл, каля 1900 г.

За часамі Першай сусьветнай вайны у лютым 1918 году Войстам занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Войстам абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары Войстамскай воласьці атрымалі Пасьведчаньні Народнага Сакратарыяту БНР^[3]. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі мястэчка ўвайшло ў склад Беларускай ССР^[4]. У 1920 годзе Войстам апынуўся ў Сярэдняй Літве, з 1922 году — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Сьвянцянскім павеце Віленскага ваяводзтва.

У 1939 годзе Войстам увайшоў у БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 году стаў цэнтрам сельсавету. Статус паселішча панізілі да вёскі. На 1970 год тут было 112 двароў, на 1992 год — 118, на 1996 год — 114, на 1 студзеня 2004 году — 106 двароў. У 2000-я гады Войстам атрымаў афіцыйны статус «аграгарадку». 31 траўня 2016 году ў зьвязку зь ліквідацыяй Войстамскага сельсавету^[5] вёску перадалі ў Вішнеўскі сельсавет.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1886 год — 189 чал. у мястэчку Войстаме, 7 чал. у фальварку Войстаме і 8 чал. на фэрме Войстаме; 1893 год — 189 чал.^[6]
• XX стагодзьдзе: 1970 год — 306 чал.^[7]; 1992 год — 346 чал.^[8]; 1996 год — 255 чал.^[9]
• XXI стагодзьдзе: 1 студзеня 2004 году — 238 чал.^[2]

Інфраструктура

У Войстаме працуюць сярэдняя школа, лякарня сястрынскага дагляду, мэдычная амбуляторыя, бібліятэка, сельскі дом культуры, пошта.

Эканоміка

Сялянска-фэрмэрская гаспадарка «Войстам». Працуюць 2 крамы, аддзяленьне АСБ «Беларусбанк»^[2].

Транспарт

Мае рэгулярнае аўтобуснае злучэньне з Смаргоньню. За некалькі кілямэтраў ад Войстама праходзіць рэспубліканская аўтамабільная дарога Р63.

Турыстычная інфармацыя

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы

Інфраструктура

Дзее краязнаўчы музэй Войстамскай сярэдняй школы — экспазыцыі прысьвячаюцца гісторыі вёскі, пэрыяду Другой сусьветнай вайны.

Славутасьці

• За 1,5 км на паўднёвы захад ад вёскі, каля дарогі на Смаргонь, знаходзіцца гарадзішча VI—VIII стагодзьдзяў н. э. — пляцоўка дыямэтрам 50 мэтраў на ўзгорку вышынёй 5—6 мэтраў. Дасьледавалася Ф. Пакроўскім, У. Галубовічам і Г. Штыхавым. Культурны пласт 1,3 мэтры, знойдзена ляпная кераміка VII ст. да н. э. і гладкасьценная VI—VIII стагодзьдзяў н. э. (банцараўскай культуры). Вакол гарадзішча — паселішча таго ж пэрыяду, плошча каля 3 гектараў^[10].
• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — збудаваны ў 1927—1939 гадох з цэглы і бутавага каменьня. Мае выгляд выцягнутага прастакутнага ў пляне будынка, накрытага двухсхільным бляшаным дахам з вальмай над алтарнай часткай. Галоўны фасад завяршае двух’ярусная шатровая вежа. Унутраны аб’ём пакрывае цыліндрычнае скляпеньне. Алтарная частка і хоры адкрываюцца шырокімі аркамі. Помнік архітэктуры стылю мадэрн^[11].
• Старыя каталіцкія могілкі. На могілках пахаваны Ігнат Ходзька — пісьменьнік, мэмуарыст, грамадзкі дзяяч XIX ст.

Асобы

• Генадзь Пашкоў (нар. 1948) — беларускі паэт, перакладнік, публіцыст. Сябар Саюзу беларускіх пісьменьнікаў (1977); з 1996 году галоўны рэдактар выдавецтва «Беларуская энцыкляпэдыя». Скончыў Войстамскую сярэднюю школу.