Język fiński

Język fiński (fiń. suomen kieli, suomi [ˈsuomi]) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej. Najbliżej jest spokrewniony m.in. z językiem estońskim oraz językami ludów północno-zachodniej Rosji, dalsze pokrewieństwo łączy go z językiem węgierskim[1].

Quick facts: Obszar, Liczba mówiących, Pismo/alfabet, Klas... ▼

suomi

Obszar	Finlandia, Estonia, Finnmark (Norwegia), Karelia (Rosja) i inne
Liczba mówiących	5 392 180
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki uralskie Języki ugrofińskie Języki fińskie Języki bałtycko-fińskie Język fiński
Status oficjalny
język urzędowy	Finlandia, Karelia, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej
Organ regulujący	Instytut badawczy języków Finlandii
UNESCO	1 bezpieczny↗
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	fi
Kod ISO 639-2↗	fin
Kod ISO 639-3↗	fin
IETF	fi
Glottolog	finn1318
Ethnologue	fin
GOST 7.75–97	фин 740
WALS	fin
SIL	FIN
Występowanie
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku fińskim Słownik języka fińskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Fiński jest obok szwedzkiego jednym z dwóch języków urzędowych w Finlandii oraz jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. W Finlandii za język ojczysty uważa go ok. 4,7 mln ludzi[2] (92% populacji). W Szwecji, gdzie posługuje się nim około 300 tys. mieszkańców pochodzenia fińskiego[3], jest oficjalnie uznawany jako język mniejszości, jest też oficjalnie językiem mniejszości w Republice Karelii w Rosji. Niewielkie fińskojęzyczne mniejszości znajdują się również w prowincji Finnmark na północy Norwegii oraz w Estonii.

Jako przedstawiciel rodziny uralskiej, różni się znacznie od rodziny indoeuropejskiej, w skład której wchodzi większość języków używanych w Europie. Odróżnia go przede wszystkim aglutynacyjność, piętnaście przypadków[uwaga 1], złożona gramatyka, zwłaszcza harmonia samogłosek, wymiany spółgłoskowe, brak rodzaju gramatycznego i czasu przyszłego. Wielowiekowe kontakty sprawiły jednak, że pod względem składni i słownictwa fiński ma pewne cechy wspólne z językami indoeuropejskimi, przede wszystkim szwedzkim.

Jest językiem żywym, używanym w mowie i piśmie, rozwijającym się, mającym bogatą i cenioną na świecie literaturę. Po fińsku nadaje ponad dziesięć stacji telewizyjnych o zasięgu krajowym i regionalnym, ponad pięćdziesiąt rozgłośni radiowych, ponadto w języku tym wychodzi ponad 120 gazet krajowych, regionalnych i lokalnych[4].