Бутрым Якубавіч Неміровіч

Бутрым Якубавіч Неміровіч (у каталіцтве Ўладзіслаў^[a]; да 1488 — па 23 верасьня 1523) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, цівун віленскі (1507—1510).

Бутрым Якубавіч Неміровіч
лац. Butrym Jakubavič Niemirovič

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	да 1488
Памёр	па 23 верасьня 1523
Род	Неміровічы
Бацькі	Якуб Андрэевіч Неміровіч Сьвятохна[d][1]
Жонка	Марына

Імя

Асноўны артыкул: Бутрым

Бодэрым (Bauderrim^[2][3][4]) і Рэмбод, Рымбот або Рымбота (Rembod, Rimbotus^[5], Rimboto^[6]) — імёны германскага паходжаньня^[7][8]. Іменная аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')^[9] або ад асновы -буд- (-бод-)^[10] (у старажытных тэкстах bod праз доўгае о пісалася як baud^[11]), а аснова -рым- (імёны ліцьвінаў Рымель, Рыман, Рымунд; германскія імёны Riemel, Rimann, Rimund) — ад гоцкага rimis 'спакой, стрыманасьць, непарухлівасьць'^[12]. Такім парадкам, імя Бутрым азначае «непарушны корань»^[13] (тое ж, што і Рымбут).

Паходжаньне імя Бутрым ад складаньня германскіх імёнаў Bodo і Rimo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў^[14].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Бутримко Якубовичъ (9 верасьня 1488 году)^[15], Бутрымъ Якубовичъ Немировичъ (25 лістапада 1500 году)^[16], Бутримъ Якубовичъ (24 ліпеня 1501 году)^[17], Butrym Nyemirovicz (1506 год)^[18], Бутрим[ъ] Немирович[ъ] (1506 год, 23 ліпеня 1507 году, 8 лютага і 15 траўня 1509 году, 19 кастрычніка 1510 году^[19], 19 верасьня 1561 году^[20]).

Біяграфія

Зь літоўскага баярскага роду, сын Якуба Андрэевіча. Меў братоў Андрэя, Яна і Вацлава. Як яго брат, з усяго відаць, памылкова ўпамінаецца Марцін Якубавіч^[21].

Упамінаецца 25 лістапада 1500 і 24 ліпеня 1501 году як дваранін вялікага князя Аляксандра. Па сьмерці Аляксандра перайшоў у двор Жыгімонта Старога. З 30 траўня 1504 да 25 лістапада 1506 году быў крайчым вялікай княгіні, намесьнікам віленскім. 23 чэрвеня 1507, 19 кастрычніка 1510 і ў грамаце 1509 году значыцца цівуном віленскім каралеўскага двара. У 1516 году ўпамінаецца як баярын гаспадара караля яго міласьці.

Ажаніўся з Марынай. 8 сьнежня 1510 году разам з жонкай фундаваў алтар Сьвятой Ганны ў касьцёле ў Тэйкінах^[22].

Мова і культура

Асноўныя артыкулы: Ліцьвіны і Русіны

Змацаваў дзьве ўласныя граматы пячацьцю з рускім надпісам: «ПЬ(ЧАТЬ)+В(Л)ОДНСЛАВЬ ЕЗУСЬ М(А)РЬӔ»^[23].

Глядзіце таксама

• Гетаўт Каленікавіч
• Жыгімонт Індрыхавіч
• Румбольд Валімонтавіч

Заўвагі

1. Гэтае імя значыцца на ўласнай пячаці і ўпамінаецца ў грамаце яго брата Андрэя