Вайніла

Вайніла (Вайналь) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Weinel
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Weine + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вайналь
Вытворныя формы	Вінела
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вайніла»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вайнэль або Вайніла (Weinel, Wainilo^[a][2]) — імя германскага паходжаньня^[3]. Іменная аснова -вуйн- (-войн-, -вун-) (імёны ліцьвінаў Войнар, Войнат, Гервойна; германскія імёны Wunar, Voinot, Geruuni) паходзіць ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндзкага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'^[4] або ад асновы -він- (-вайн-)^[5]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Wanilo (Wenilo)^[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Воиниловя (2-я пал. XIV ст.)^[7]; Voynil Duhonicz… Woynil (25 траўня 1391 году)^[8]; панъ Федосей и Яковъ Войниловичи (15 чэрвеня 1398 году)^[9]; Пашку Воиниловичу у Короличах чоловекъ Ходорец (1440—1492 гады)^[10]; Радивилу пять чоловековъ, на имя: Индрих а Воинило, Пилип, Довнар, Кровъсикало (9 лістапада 1449 году)^[11]; верного слуги нашого пана Федка Войниловича (3 верасьня 1451 году)^[12][13]; плебанъ Налибоцкий князь Мацко Войнилович (12 красавіка 1467 году)^[14]; Мацъку Воиниловичу, Ваську Воиниловичу, Олехну Воиниловичу, Алексанъдру Воиниловичу, Стец(ъ)ку Воиниловичу (27 сакавіка і 24 красавіка 1486 году; 23 студзеня, 17 сакавіка і 3 чэрвеня 1488 году)^[15]; Богдан Воинило (каля 1492 году)^[16]; hominibus de Woynyloviczi (24 лютага 1492 году)^[17]; дворенина нашого Грицка Воиниловича (1503 год)^[18]; cum fratre Woynelus (3 лістапада 1505 году)^[19]; сынове нашого смирения панове бурмистры и прыставники места виленского… Ивашко Войниловичъ (сьнежань 1511 году)^[20]; Михно Войнилович (10 чэрвеня 1514 году)^[21]; Сенко Войнилович… Михно Воинилович (15 чэрвеня і 18 ліпеня 1514 году)^[22]; Семен Воинилович, дворанин господарьскии^[23], Сенко Воиниловичъ… Ивановая Воиниловича^[24], Юхно Воиниловичъ^[25] (1528 год); з Новагородка Сенко Воинилович (1533—1535 гады)^[26]; село Козловичи… Онофрей Войниловичь (1552 год)^[27]; Федеръ Воиниловичъ… Иванъ Семеновичъ Воиниловичъ (1565 год)^[28]; Иванъ Семеновичъ Войниловичъ… Иванъ Русинъ Войниловичъ… Иванъ Михайловичъ Войниловичъ… Борысъ Войниловичъ^[29], Левко Войниловичъ^[30] (1567 год); земяне гсдрьские повету Ковенского… пан Семен Войнилович (11 траўня 1596 году)^[31]; Войнило Саганенко (1649 год)^[32]; Woyniły (1744 год)^[33]; Wojniłowiczowa Krystyna (22 чэрвеня 1836 году)^[34].

Носьбіты

• Вайніла — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў перапісу харугваў 1421 году^[35]
• Тэадосі Вайніловіч — архімандрыт Кіеўска-Пячэрскай лаўры ў 1480—1491 гадох^[36]
• Багдан Вайніла — смаленскі баярын, які ўпамінаецца каля 1492 году; пачынальнік роду Вайніловічаў
• Філіп Вайніловіч — віленскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1521 годзе^[37]
• Сенька Вайнілавіч і Іванавая Вайніловіча — наваградзкія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
• Юхна Вайніловіч — гарадзецкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году

Вайнілы (Wojniłło) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету^[38].

Вайналевіч (Wojnalewicz) і Вайніловіч (Wojnillowicz) — прозьвішчы, зафіксаваныя ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў^[39].

На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Вайнілы, на гістарычнай Лідчыне — Вайнілаўцы, на гістарычнай Ашмяншчыне — Вайніліха. Назву Вайнілавічы маюць вёскі на гістарычных Гарадзеншчыне і Наваградчыне, назву Вайнілава — на гістарычных Меншчыне і Рэчыччыне, назву Вайнілаўшчына — на гістарычных Ашмяншчыне і Меншчыне.

Заўвагі

1. лац. «Senones, dedicatio basilicae Sancti Stephani et matris ecclesiae, tempore Wainilonis constructae»^[1]