Даўгіла

Даўгіла, Дагіла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Догіль (Дагіль, Догель, Дагель).

Dagila
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Daugo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) Dago + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Дагіла, Догіль, Дагіль, Догель, Дагель, Таўгіл
Вытворныя формы	Дагела, Даўгайла
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Даўґіла»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Дагіла, Дагіл або Дэгель (Dagila, Dahilo, Dagil^[1][2], Degel) — імя германскага паходжаньня^[3]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'^[4][5] або ад асновы -даг- (-дак-, -таг-)^[6][7].

Паходжаньне імя Даўгіла ад германскага імя Daugo і яго адпаведнасьць германскаму імю Dagilo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў^[8].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Degil^[9].

У Прусіі бытавала імя Даўгіл: Daugil (1344, 1354 і 1358 гады)^[10], Dawgill (1397 год)^[10], Stephanus Dawgil (1407 год)^[10].

У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Тагіл (Tagil)^[11], Даўгілевіч (Dawgilewicz, Dowgilewicz), Даўгіла (Dowgiłło), Даўгіловіч (Dowgiłłowicz)^[12].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: чоловека вакиницкого Троцъкого повета, а Гануса Довкгиловича (13 сакавіка 1499 году)^[13]; Юреи Довкгилович^[14], Богдановая Довкгиловича Дорота^[15], Пашко Довкгиловичъ… Юри Довкгиловичъ^[16], Янел Довкгиловичъ… Хрщон Довкгиловичъ^[17], Довкгил Можутевичъ^[18], Сташко Довкгилович^[19] (1528 год); Szyenko, Sthaszyuk Dagulyewyczey (1552—1555 гады)^[20]; Marcin Daugielowicz (1561 год)^[21]; вознымъ того жъ повету Остриньского Павломъ Матеевичомъ Докгилемъ… Докгилемъ… Докгилемъ… Докгила… Докгилемъ (18 студзеня 1566 году)^[22]; Петръ Докгилевичъ… Павелъ Докгилевичъ… Стась Миклашевичъ Докгиль… Матей Шимъковичъ Докгилевичъ (1567 год)^[23]; Jakub Dogil (1690 год)^[24]; Pater Bonifacius Daugielewicz (каля 1700—1702 гадоў)^[25]; Marthae Daugiłowiczowna (24 красавіка 1710 году)^[26]; Jan Towgilewicz (1733 год)^[27]; Jerzy Dowgiłowicz (1764 год)^[28]; Stefan Dowgill (4 кастрычніка 1765 году)^[29]; Dogil Kazimierz… Józef Dogil… Dominik Dogil (7 лістапад 1765 году)^[30]; Simon Dowgiłła (1798 год)^[31]; Wawrzyniec Dagiel (1815 год)^[32]; Gordan Wincenty Dagil (1827 год)^[33].

Носьбіты

• Юры Даўгілавіч — беліцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
• Пашка і Юры Даўгілавічы — вялёнскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
• Янел Даўгілавіч — расенскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
• Хршчон Даўгілавіч — відуклеўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
• Даўгіл Мажутавіч — бяржанскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
• Сташка Даўгілавіч — крожаўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
• Тамаш Даўгілавіч Гасьцевіч — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1581 годзе^[34]
• Павал Мацеевіч Догіль (Догіл) — дзяржаўны дзяяч ВКЛ, возны астрынскі
• Стэфан Доўгіл — шляхціч Наваградзкага ваяводзтва, які ўпамінаецца ў 1765 годзе^[35]

Даўгелевічы (Dowgielewicz) — прыгонныя з ваколіцаў Новых Трокаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі^[36].

Догіль (Dogil) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў^[37].

Даўгелевічы (Dowgielewicz) гербу Нечуя — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету^[38].

Даўгілы, Даўгеловічы, Догілі^[39] і Даўгілы-Ляўданскія^[40] — літоўскія шляхецкія роды.

На 1906 год існавала вёска Даўгелева ў Пасінскай воласьці Люцынскага павету Віцебскай губэрні^[41].

На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Даўгелішкі.