Francio

O francio (en homenaxe a Francia) é un elemento químico de símbolo Fr , número atómico 87 (87 protóns e 87 electróns) que ten unha masa atómica [223] u. É un elemento metálico, radioactivo, existente no grupo alcalino da clasificación periódica dos elementos. A temperatura ambiente, o francio encóntrase en estado líquido.

Francio
[[Ficheiro:|200px]]
Cs     87 Fr                                                                                                                                                                                                                                           Fr - Radon ← Francio → Radio Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Francio
Información xeral
Nome, símbolo, número	Francio, Fr, 87
Serie química	Alcalinos
Grupo, período, bloque	1, 7, s
Densidade	1870 kg/m3
Dureza
Aparencia	Metálico
N° CAS	{{{CAS}}}
N° EINECS	{{{EINECS}}}
Propiedades atómicas
Masa atómica	223 u
Raio medio	pm
Raio atómico (calc)	2,70 Å pm
Raio covalente	260 pm
Raio de van der Waals	348 pm
Configuración electrónica	[Rn]7s1
Electróns por nivel de enerxía	2, 8, 18, 32, 18, 8, 1
Estado(s) de oxidación	1
Óxido	Base forte
Estrutura cristalina	cúbica centrada no corpo
Propiedades físicas
Estado ordinario	Líquido
Punto de fusión	300 K
Punto de ebulición	950 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	65 kJ/mol
Entalpía de fusión	2 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica	{{{T_crítica}}} K
Presión crítica	{{{P_crítica}}} Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	0,7 (Pauling)
Calor específica	{{{calor_específica}}} J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	3 × 106/m O S/m
Condutividade térmica	15 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	380 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización2}}} kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización3}}} kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD MeV 221Fr Sintético 4,8 min a 6,457 217At 222Fr Sintético 14,2 min ß- 2,033 222Ra 223Fr Sintético 21,8 min ß- 1,149 5,430 221Ra 219At
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

Foi descuberto en 1939 por Marguerite Perey, no Instituto Curie de París, como resultado do decaemento radioactivo do isótopo ástato-227.

Características principais

O francio é o metal alcalino máis pesado, resulta do decaemento alfa do actinio e é o elemento máis electropositivo. Todos os seus isótopos son radioactivos e teñen unha vida curta.

Pode ser producido sinteticamente a través do bombardeamento de torio con protóns. Pode ser producido tamén bombardeando radio ou ástato con neutróns.

As propiedades químicas probablemente son semellantes ás do cesio, con estado de oxidación +1, ou sexa, oxidándose con osíxeno, reaccionando con auga formando base, con ácidos formando sales, e cos halóxenos.

Historia

Déuselle nome a este elemento en homenaxe a Francia, onde foi descuberto en 1939, por Marguerite Perey (que traballou como asistente de Marie Curie) no "Instituto Curie" de París. Este elemento detectouse por Perey cando estudaba o decaemento radioactivo do actinio-227 ,verificando como produto de decaemento un novo elemento, de número atómico 87.

A estrutura atómica do francio estudouse entre 1970 e 1980 por un equipo de investigadores liderados por Sylvain Lieberman.

Non existe, fóra da investigación científica, ningunha aplicación deste elemento e dos seus compostos. Debido á súa vida moi curta non é posible obter este elemento en cantidades comerciais significativas.

Ocorrencia

Ocorre naturalmente nos minerais de uranio. Estímase que, debido a súa inestabilidade, existen unhas poucas decenas de gramos deste elemento na codia terrestre. De entre os elementos da táboa periódica con número atómico inferior a 101 é o máis inestable .

Isótopos

Existen 41 isótopos de francio coñecidos. Cunha vida media de 22 minutos, o isótopo Fr-223 é o de máis longa vida deste elemento. É resultante da deterioración do isótopo ástato-227, sendo o único isótopo que ocorre naturalmente. Tódolos demais son altamente inestables, consecuentemente, Só se pode ter coñecemento das propiedades deste elemento mediante procedementos radioquímicos.

Como todo elemento radioactivo existe o perigo da contaminación por aqueles que o manexan.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Francio

Bibliografía

• "Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019.
• Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8.
• Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7.

Ligazóns externas

• WebElements.com - Francium
• Chemical information for Francium