Eurovision Song Contest 1985

Eurovision Song Contest 1985 var den 30. utgåva av Eurovision Song Contest, den årlege songtevlinga for medlemslanda av organisasjonen EBU. Tevlinga fann stad i Sverige som følgje av den svenske sigeren året før med Herreys og «Diggi-loo diggi-ley». Sveriges Television produserte sendinga, og finalen blei halden laurdag 4. mai 1985 i Scandinavium i Göteborg. Lill Lindfors var programleiar og skapte store overskrifter og sjokk i salen då ho «mista» kjolen rett før avrøystinga. Men kjole-episoden var eit godt planlagt stunt.

Eurovision Song Contest 1985
Dato
Vertskap
Stad Scandinavium Göteborg i Sverige
Programleiar(ar) Lill Lindfors
Varigskap
Opningsnummer
Pausenummer
Bidrag
Attende Hellas Israel
Kart
Røysting
Vinnar Noreg med «La det swinge» av Bobbysocks
Eurovision Song Contest
1984 1986

Til saman deltok 19 land, det same talet som året før. Jugoslavia og Nederland valde å ikkje delta, mens Hellas og Israel var tilbake etter fråværet i 1984.

For fyrste gong vann Noreg, representert av Bobbysocks og «La det swinge», skriven av Rolf Løvland. Sigeren skapte gledesrus og jubel i Noreg, og Bobbysocks blei teke imot som heltar i heimlandet dagen etter finalen. I den påfølgjande veka spelte NRK radio «La det swinge» heile 429 gongar – tilsvarande 20 timar. Fjernsynsdirektør Otto Nes uttalte seinare humoristisk at sigeren var «det største som hadde hendt Norge siden svartedauden». Tyskland blei nummer to, mens vertslandet Sverige enda på tredjeplass med Kikki Danielsson og «Bra vibrationer». Storbritannia blei nummer fire, og Israel tok femteplassen, representert av 1978-vinnaren Izhar Cohen.

Bakgrunn

Scandinavium i Göteborg.

Etter sigeren med «Diggi-loo diggi-ley» året før var Sverige vertskap for Eurovision Song Contest for andre gong. Fyrste gongen var i 1975, året etter at ABBA hadde vunne med «Waterloo». Sveriges Television la finalen til Göteborg og ishockeystadionet Scandinavium. Programleiar var artisten Lill Lindfors, som sjølv hadde delteke i tevlinga i 1966.

Hellas og Israel var tilbake etter eit års fråvær, mens Jugoslavia og Nederland trekte seg. Jugoslavia fordi tevlinga blei arrangert på nasjonen sin femårs-minnedag for den tidlegare presidenten i landet, Josip Broz Tito, og Nederland fordi 4. mai var landets minnedag for døde i krigar og konfliktar etter andre verdskrigen.^[1] Dimed deltok 19 land, det same talet som året før.

Programmet hadde eit potensielt publikum på opptil 500 millionar sjåarar over heile Europa, Sovjetunionen, delar av Asia og i Australia. Rundt 7000 publikummarar var på plass i Scandinavium under finalen.^[2][3]

Sendinga

Sendinga starta med ein kortfilm med bilete frå Göteborg og omland. Opningsmusikken var komponert av sjefdirigenten for tevlinga, Curt-Eric Holmquist.^[3] Finalen var lagt opp på ein meir moderne måte enn åra føre, og med ei større scene enn tidlegare.^[1]

Lill Lindfors leia finalen i 1985.

Programleiaren Lill Lindfors tok også opp den ledige programleiarstilen til programleiaren frå året før, Désirée Nosbuschog, og opna finalen med å syngje «My Joy is Building Bricks of Music» – ein engelskspråkleg versjon av «Musik skall byggas utav glädje». Deretter ønskte Lill Lindfors velkommen til sjåarar og lyttarar. Ho gjennomførte introduksjonen berre på engelsk – og for fyrste gong blei ikkje fransk brukt; men under avrøystinga blei poenga repeterte på engelsk og fransk som tidlegare.

Finalen var den 30. i rekkja, og SVT hadde invitert den aller fyrste vinnaren av Eurovision Song Contest, Lys Assia, til Scandinavium. Assia var til stades i salen og blei heidra med stor applaus mens orkesteret spelte vinnarsongen hennar frå 1956, «Refrain». Lindfors presenterte også låtskrivarane til dei 19 deltakarlåtane, og låtskrivarane sat på plass i Scandinavium. Startrekkjefølgja var på førehand avgjord ved loddtrekking, og Irland opna finalen, mens Hellas avslutta han. Noreg hadde startnummer 13. Kvart land blei introduserte med ein kortfilm som syna låtskrivarane i omgjevnader som var representative for sitt land. Kortfilmen til Noreg synte Rolf Løvland om bord på ei oljeplattform.^[2]

Ei rekkje av deltakarane hadde vore med i Eurovision Song Contest tidlegare. Blant dei var israelske Izhar Cohen som vann finalen i 1978, svenske Kikki Danielsson som deltok i duoen Chips for Sverige i 1982 og italienske Al Bano og Romina Power som hadde delteke i 1976. Begge medlemmane i Bobbysocks hadde også delteke tidlegare: Hanne Krogh for Noreg i 1971, og Elisabeth Andreasson med Chips for Sverige i 1982.

Lindfors «mista» kjolen

Pausenummeret var ved gitaristane Peter Almqvist og Ulf Wakenius. Duoen kalla seg Guitars Unlimited og spelte eit potpurri av kjente svenske låtar. Etter pausenummeret skulle programleiar Lill Lindfors gå over scena for å starte avrøystinga. Då ho byrja å gå, hekta kjolen seg tilsynelatande fast i noko og blei ryskt av. Igjen stod Lindfors på scena i berre trusa. Frå salen kunne ein høyre eit stort gisp frå publikum, men «uhellet» var godt planlagt. I staden kunne Lindfors ta av to klyper på overdelen og deretter rulle overdelen ut, slik at ho fekk ein ny kjole. «I just wanted to wake you up a little» (eg ville berre vekke dykk litt), kvitterte Lindfors etter episoden.^[2]

Men hendinga fekk konsekvensar. Oppsynsmannen i EBU, Frank Naef, som sjølv ikkje visste om kjole-episoden på førehand, fekk fleire negative tilbakemeldingar etter hendinga, og reglane blei endra. Frå 1986 av måtte generalprøven vere heilt identisk med direktesendinga.^[4]

Avrøystinga

Kvart land hadde ei jurygruppe med elleve lekfolk mellom 16 og 60 år, som dømde songane frå dei andre landa med poeng frå 1 til 5. Deretter summerte jurysekretæren saman poenga. Songen som fekk flest jurypoeng, blei tildelt 12 poeng frå den nasjonale jurygruppa. Andreplassen fekk 10, tredjeplassen 8, fjerdeplassen 7 og så vidare ned til tiandeplassen som fekk 1 poeng. Altså gav kvar jurygruppe 12, 10 og 8–1 poeng til sine ti favorittsongar. Det var ikkje lov å røyste på bidraget frå sitt eige land. Tevlingssjef og oppsynsmann for avrøystinga var Frank Naef frå EBU. Kvart land hadde ein representant som las opp poenga frå den nasjonale jurygruppa via telefon på direkten under avrøystinga. 

Avrøystinga blei svært jamn og spennande. Irland var fyrste land ut og gav 12 poeng til Noreg. Dette var fyrste gongen Noreg fekk 12 poeng i Eurovision Song Contest. Sidan følgde nokre låge poengsummar for Noreg, og førehandsfavoritten Tyskland tok ei klår leiing. Halvvegs i avrøystinga låg Noreg på ein sjetteplass, men så klatra Noreg til en andreplass etter å ha fått 12 poeng av Belgia, Tyskland og Israel. Då Storbritannia berre gav 1 poeng til Tyskland, og 12 til Noreg, blei det ein tett kamp mellom Tyskland, Sverige og Noreg. Sidan følgde Sverige og Austerrike på med 12 poeng til Noreg, og då Luxembourg som nest siste land ut, gav 7 til Noreg, var den norske sigeren sikra med 123 poeng.

Noreg vinn for fyrste gong

Etter ei rekkje sisteplassar og dårlege plasseringar åra føre blei Noreg plutseleg ein av favorittane til å vinne den internasjonale songtevlinga. Bobbysocks bestod av Hanne Krogh og Elisabeth Andreasson, og duoen vann den norske finalen i Oslo 30. mars med «La det swinge». Songen var skriven av Rolf Løvland. Etter den norske finalen var det stor optimisme i norsk presse. Måndagen etter finalen slo VG stort opp på framsida «Nå skal det swinge!» med bilete av Elisabeth Andreasson og Hanne Krogh liggjande på eit bilpanser.^[5] Avisa meinte vinnarlåten var den beste Noreg hadde sendt på svært lang tid, og som «skapt for Grand Prix, med et fengende refreng». Også underhaldingssjefen i NRK, Harald Tusberg, var optimistisk og håpa på ein norsk siger i Göteborg.^[6]

Mediedekning

Jahn Teigen, ektemannen til sølvvinnaren Anita Skorgan i den norske finalen, var ikkje positiv til «La det swinge». Teigen meinte «La det swinge» toppen ville få ein 17. plass.^[7] Det utvikla seg etter kvart til eit munnhoggeri mellom Bobbysocks og Teigen, og til slutt gjekk Teigen ut i VG og avviste at han håpa Bobbysocks ville gjere det dårleg.^[8] VG prøvde å forsone dei to partane i eit eige intervju, men «isen ble ikke helt brutt», skreiv avisa.^[9]

Dei neste dagane kom også plagiat-skuldingar mot vinnarmelodien, blant anna melodien «Lille stjerne» av den avlidne komponisten Herman Hermani.^[10] Ingen av skuldingane førte fram, og «La det swinge» blei det norske bidraget i Eurovision Song Contest 4. mai.

Fram mot den internasjonale finalen skreiv pressa, med VG i spissen, ivrig om Bobbysocks. Hanne Krogh hadde ei dagbok i avisa, og kunne to dagar før finalen roe alle med at den ikoniske jakka var kommen til rette etter å ha vore borte i fleire dagar.^[11] Fram mot finalen segla Noreg opp som ein utfordrar til sigeren, men dei største favorittane var Tyskland, Israel, Sverige, Spania og Danmark.^[12] Aftenposten kunne melde om trampeklapp for Noreg under generalprøven 3. mai.^[13]

Finalen 4. mai

Under finalen var det stor optimisme og spenning blant norske tv-sjåarar og presse. Då Noreg kom på scena som land nummer 13, blei Bobbysocks møtt med enorm jubel og applaus før og etter framføringa – det var mange nordmenn i salen. I tillegg til Bobbysocks var Kari Gjærum, Håkon Iversen og Per Øystein Sørensen med som koristar. Låtskrivar Rolf Løvland var også på scena som pianist. Terje Fjærn dirigerte orkesteret under den norske framføringa.

Veslemøy Kjendsli kommenterte finalen for NRK Fjernsynet, mens Eirik Heyerdahl og Jahn Teigen kommenterte på NRK P1 og P2.^[14][15] Erik Diesen las dei norske jurypoenga frå studio på NRK Marienlyst i Oslo.

«Bobbysjokket»

I avrøystinga vann Noreg med åtte 12-poengarar og til saman 123 poeng. Dette var den fyrste sigeren til Noreg i Eurovision Song Contest, og då Hanne Krogh og Elisabeth Andreasson kom stormande på scena etter sigeren, blei dei møtte av eit jublande publikum som song «Seier'n er vår». Programleiar Lill Lindfors var også glad på Noreg sine vegner og sa: «Jeg må helt ærlig si at jeg er veldig glad for at dette skjedde, for Norge har kommet sist så mange ganger, så dere fortjener det virkelig!» – der Krogh svara: «Du er lykkelig? Hva tror du vi er!?»^[2]

Gleda var like stor heime i Noreg. I Karl Johans gate i Oslo dansa hundrevis av jublande menneske etter sendinga, og politiet kunne melde om stor feiring landet over.^[16] VG gav ut eit eige Grand Prix-ekstra og kalla sigeren for «større enn OL-gull».^[17] Fjernsynsdirektør Otto Nes proklamerte også med glimt i auget at «seieren var det største som hadde hendt Norge siden svartedauden!»^[18]

«Med Bobbysjokket opplevde det norske publikum, og forsåvidt landets artister med, det ingen hadde trodd på: Det 'umulige' ble mulig. I et kort øyeblikk opplevde vi hvordan Europas oppmerksomhet vendte seg mot periferien, og det rystet oss ikke så lite å være i sentrum i 3 minutter.» skreiv Geir Johnson i boka si Norge i Melodi Grand Prix.^[19]

Hanne Krogh og Elisabeth Andreasson køyrde ein sigersparade frå Svinesund til Oslo dagen etter finalen, i ein eigen rosa Bobbysocks-cabriolet. 2000 menneske venta på songarane ved grensa, og politikammera i Østfold slost om å få eskortere vinnarane inn mot Oslo. I hovudstaden hylla 3000 frammøtte dei to vinnarane da dei kom til Grand Hotel.^[20][21][22] Måndag kveld blei Bobbysocks invitert med på diplomatmiddag med statsminister Kåre Willoch på Akershus slott.^[23]

I veka etter sigeren spelte NRK radio «La det swinge» heile 429 gongar – tilsvarande 20 timar.^[19] Den internasjonale finalen blei sett av 95 prosent av alle nordmenn over 15 år, ifølgje ei spørjeundersøking ScanFact gjorde for VG. Finalen blei også det best likte tv-programmet i Noreg i heile 1985.^[24] Sigeren har fleire gongar også blitt trekt fram som eit av dei største TV-augneblikka i Noreg, og blei i 2022 vigd ein eigen episode av NRK-dokumentarserien Hele historien.^[25]

Prisar og suksess

Dagen etter sigeren byrja spekulasjonane om kva for ein norsk by som skulle arrangere Eurovision Song Contest 1986, til slutt trekte Bergen det lengste strået i tøff tevling med Stavanger og Oslo. Debatten gjekk også høgt om kven som skulle leie showet, og VG arrangerte ei avrøysting der Wenche Myhre blei folket sitt fyrsteval som programleiar. Til slutt valde NRK valde Åse Kleveland, songaren som hadde representert Noreg i tevlinga 20 år tidlegare.^[18]

Bobbysocks fekk stor suksess i Noreg og gjorde det godt på hitlister i fleire land i Europa. I Noreg samla turneen Swinging Tour '85 heile 250 000 tilskodarar, og Stortinget heidra Bobbysocks med Peer Gynt-statuetten for å ha bidrege til å gjere Noreg kjend i utlandet. Bobbysocks fekk også heidersprisen under Spellemannprisen 1985.^[26]

Deltakarar

Liste over deltakarane og det offisielle resultatet.^[27] Tabellen er rangert etter startrekkefølgja; plasseringa og poengsummen er i kolonnane til høgre.

Startnr.	Land	Artist	Sang	Språk	Plass	Poeng
01	Irland	Maria Christian	«Wait Until the Weekend Comes»	Engelsk	6	91
02	Finland	Sonja Lumme	«Eläköön elämä»	Finsk	9	58
03	Kypros	Lia Vissi	«To katálava argá» (Το κατάλαβα αργά)	Gresk	16	15
04	Danmark	Hot Eyes	«Sku' du spørg' fra no'en?»	Dansk	11	41
05	Spania	Paloma San Basilio	«La fiesta terminó»	Spansk	14	36
06	Frankrike	Roger Bens	«Femme dans ses rêves aussi»	Fransk	10	56
07	Tyrkia	MFÖ	«Didai didai dai»	Tyrkisk	14	36
08	Belgia	Linda Lepomme	«Laat me nu gaan»	Nederlandsk	19	7
09	Portugal	Adelaide	«Penso em ti, eu sei»	Portugisisk	18	9
10	Tyskland	Wind	«Für alle»	Tysk	2	105
11	Israel	Izhar Cohen	«Ole, ole» (עולה, עולה)	Hebraisk	5	93
12	Italia	Al Bano og Romina Power	«Magic Oh Magic»	Italiensk	7	78
13	Noreg	Bobbysocks	«La det swinge»	Norsk	1	123
14	Storbritannia	Vikki	«Love Is …»	Engelsk	4	100
15	Sveits	Mariella Farré og Pino Gasparini	«Piano, piano»	Tysk	12	39
16	Sverige	Kikki Danielsson	«Bra vibrationer»	Svensk	3	103
17	Austerrike	Gary Lux	«Kinder dieser Welt»	Tysk	8	60
18	Luxembourg	Margo, Franck Olivier, Diane Solomon, Ireen Sheer, Chris og Malcolm Roberts	«Children, Kinder, Enfants»	Fransk	13	37
19	Hellas	Tákis Biniáris	«Miázoume» (Μοιάζουμε)	Gresk	16	15

Tilbakevendande artistar

Artist	Land	Deltok i	Merknadar
Rhonda Heath (støttevokalist)	Austerrike	1977	Representerte Tyskland som del av gruppa Silver Convention
Gary Lux	Austerrike	1983, 1984	Deltok som del av gruppa Westend i 1983 og var støttevokalist for Anita i 1984
Hot Eyes	Danmark	1984
Izhar Cohen	Israel	1978	Vann i 1978 saman med Alphabeta
Al Bano og Romina Power	Italia	1976
Lia Vissi	Kypros	1979, 1980	Var støttevokalist for Elpida i 1979 og for Anna Vissi i 1980, begge gongane for Hellas.
Ireen Sheer	Luxembourg	1974, 1978	Representerte Tyskland i 1978.
Hanne Krogh (del av Bobbysocks)	Noreg	1971
Elisabeth Andreasson (del av Bobbysocks)	Noreg	1982	Representerte Sverige som del av gruppa Chips
Kikki Danielsson	Sverige	1982	Som del av gruppa Chips
Pino Gasparini	Sveits	1977	Som del av gruppa Pepe Lienhard Band
Mariella Farré	Sveits	1983

Poengtavla

Tavla er ordna etter røysterekkjefølgja i finalen.^[28]

Deltakarland	Poenggjevande land																			Sum	Plass
Irland		1	7	3	4	3	5	8	8	4	8	12	3	3	5	7	10			91	6
Finland	6		6		6		3				1	7		7	2	10			10	58	9
Kypros	1											3			3				8	15	16
Danmark			3			10		3	1	6		2	6			5	5			41	11
Spania	2	8	1				12		2					4				1	6	36	14
Frankrike		5	4				1		3		3	10		2	4	6	3	3	12	56	10
Tyrkia	7	2			3			1		2			1	8	12					36	14
Belgia							7													7	19
Portugal							2												7	9	18
Tyskland	4	10	12	10	10	8		10	7		7		8	1		8		10		105	2
Israel	8		5	4	8	12			5	7		5	10	5	7	2	7	6	2	93	5
Italia		6	10	1	12	5	8	2	12		4						6	12		78	7
Noreg	12	4		12	1	2		12		12	12	6		12	6	12	12	7	1	123	1
Storbritannia	5	7		5	5	6	10	6	6	5	2	8	7		10	4	2	8	4	100	4
Sveits		3	2	6			6	5	4	1			5			1	1	2	3	39	12
Sverige	10	12		8	2	7	4	7		8	6	4	12	6	8		4	5		103	3
Austerrike	3			7		1		4		10	10		2	10	1	3		4	5	60	8
Luxembourg				2		4			10	3	5	1	4				8			37	13
Hellas			8		7															15	16

12 poeng

Kvart land gav 12 poeng til sin favoritt. Under er ei oversikt over alle 12-poengarane som blei gjevne under avrøystinga.

Tal	Mottakarland	12 poeng frå
8	Noreg	Austerrike, Belgia, Danmark, Irland, Israel, Storbritannia, Sverige, Tyskland
3	Italia	Luxembourg, Portugal, Spania
2	Sverige	Finland, Noreg
1	Frankrike	Hellas
	Irland	Italia
	Israel	Frankrike
	Spania	Tyrkia
	Tyrkia	Sveits
	Tyskland	Kypros

Dirigenter

Mens Curt-Eric Holmquist var sjefdirigent, hadde dei fleste landa med sin eigen dirigent. Under er ei liste over dirigentene til deltakerlanda, lista etter startrekkjefølgja.^[29]

1. Irland – Noel Kelehan
2. Finland – Ossi Runne
3. Kypros – Kharis Andreadis
4. Danmark – Wolfgang Käfer
5. Spania – Juan Carlos Calderón
6. Frankrike – Michel Bernholc
7. Tyrkia – Garo Mafyan
8. Belgia – Curt-Eric Holmquist
9. Portugal – José Calvário
10. Tyskland – Rainer Pietsch
11. Israel – Kobi Oshrat
12. Italia – Fiorenzo Zanotti
13. Noreg – Terje Fjærn
14. Storbritannia – John Coleman
15. Sveits – Anita Kerr
16. Sverige – Curt-Eric Holmquist
17. Austerrike – Richard Österreicher
18. Luxembourg – Norbert Daum
19. Hellas – Kharis Andreadis

Kommentatorar og poengopplesarar

Poengopplesarar

Kvart land hadde ein talsperson som annonserte poenga frå den nasjonale jurygruppa på engelsk eller fransk over telefon.^[30] Under er talspersonane i same rekkefølgje som under avrøystinga:

1. Irland – John Skehan
2. Finland – Annemi Genetz
3. Kypros – Anna Partelidou
4. Danmark – Bent Henius
5. Spania – Matilde Jarrín
6. Frankrike – Clémentine Célarié
7. Tyrkia – Fatih Orbay
8. Belgia – An Ploegaerts
9. Portugal – Maria Margarida Gaspar
10. Tyskland – Christoph Deumling
11. Israel – Yitzhak Shim'oni^[31]
12. Italia – Beatrice Cori
13. Noreg – Erik Diesen
14. Storbritannia – Colin Berry^[32]
15. Sveits – Michel Stocker^[33]
16. Sverige – Agneta Bolme Börjefors^[34]
17. Austerrike – Chris Lohner
18. Luxembourg – Frédérique Ries
19. Hellas – Kelly Sakakou

Kommentatorer og sendinger

Sendinga blei overført til deltakerlanda og til andre land som Australia, Island, Nederland og Sovjetunionen. Dei fleste hadde kommentatorar som formidla informasjon og hendingar direkte til sjåarane. Oversikt over kommentatorar og poengopplesarar under Eurovision Song Contest 1985:^[35]

Land	Kringkastar	Kanal	Kommentator(ar)
Austerrike	ORF	FS1	Ernst Grissemann[36][37][38]
Belgia	BRTN	BRT TV1	Nederlandsk: Luc Appermont[39][40][41]
	RTBF	RTBF1	Fransk: Jacques Mercier[41][42]
Danmark	Danmarks Radio	DR TV	Jørgen de Mylius[43]
Finland	Yle	Yle TV1	Kari Lumikero[44]
Frankrike	France Télévision	Antenne 2	Patrice Laffont[42]
Hellas	ERT	ERT1	Mako Georgiadou[45][46][47]
Irland	RTÉ	RTÉ 1	Linda Martin[48]
		RTÉ Radio 1	Larry Gogan[49][50]
Israel	IBA	Israelsk fjernsyn	Ingen kommentator[51]
		Reshet Gimel	Yigal Ravid[51]
Italia	Rai	Rai Due	Rosanna Vaudetti (sendt i opptak same kveld frå 22.30)[52]
		RaiStereoUno	Ukjent (sendt i opptak same kveld frå 22.30[53]
Kypros	RIK	RIK TV	Themis Themistokleous [54][55]
Luxembourg	CLT	RTL Télévision	Fransk: Valérie Sarn[42]
		RTL plus	Tysk: Oliver Spiecker[56]
Noreg	NRK	NRK Fjernsynet	Veslemøy Kjendsli[15]
		NRK P1	Erik Heyerdahl og Jahn Teigen[14]
		NRK P2
Portugal	RTP	RTP1	Eládio Clímaco[57][58][59]
Spania	TVE	TVE 2	Antonio Gómez Rufo[60][61][62]
Storbritannia	BBC	BBC1	Terry Wogan[63]
	BFBS	BFBS Radio	Richard Nankivell[64]
Sveits	SRG SSR	DRS	Tysk: Bernard Thurnheer[65]
		TSR	Fransk: Serge Moisson[66]
		TSI	Italiensk: Ezio Guidi[67]
Sverige	SVT	TV1	Fredrik Belfrage[34]
	SR	SR P3	Jan Ellerås og Rune Hallberg[34]
Tyrkia	TRT	TRT Televizyon	Başak Doğru[68]
Tyskland	ARD	Erstes Deutsches Fernsehen	Ado Schlier[69]

Kommentatorar og sendingar i ikkje-deltakande land

Land	Kringkastar	Kanal	Kommentator
Australia	SBS	SBS TV	Brukte BBC-kommentaren til Terry Wogan. Vist i opptak dagen etter[70]
Island	RÚV	Sjónvarpið	Hinrik Bjarnason[71]
Jugoslavia	JRT	TV Skopje 1	Snežana Lipkovska-Hadžinaumova (opptak)
Nederland	Olympus TV		Gerrit den Braber, sendt i opptak dagen etter[72][73]
Polen	TP	TP1	Ukjend, vist i opptak 25. mai 1985[74]
Sovjetunionen	CT USSR	Program 1	Ukjend
Tsjekkoslovakia	ČST	ČST2	Ukjent, vist i opptak 1. juni 1985[75]