Eurovision Song Contest 1982
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Eurovision Song Contest 1982 var den 27. utgåva av Eurovision Song Contest, den årlige songtevlinga for medlemmane i Den europeiske kringkastingsunionen (EBU). Tevlinga fann stad i Storbritannia som følgje av landets siger året før med Bucks Fizz og «Making Your Mind Up». Finalen blei produsert av BBC og blei arrangert laurdag 24. april 1982 i Harrogate International Centre i Harrogate. Programleiar var Jan Leeming.
Frankrike og Hellas trekte seg, mens Italia heldt seg borte for andre år på rad. Talet på deltakande land sank difor til 18 land, det lågaste talet på fem år.
Tyskland vann sin fyrste siger i Eurovision Song Contest med Nicole og «Ein bißchen Frieden». Vinnarsongen gjekk til topps på singellistene i fleire land og selde i meir enn tre millionar eksemplar. Den engelske versjonen er per 2024 den siste Eurovision Song Contest-vinnaren som har toppa den britiske singlelista. «Ein bißchen Frieden» gjekk også til topps på den den norske singellista. Israel kom på andreplass, mens Sveits blei nummer tre og Belgia nummer fire. Kypros runda av topp fem og fekk sin beste plassering til då. Noreg var representert av Jahn Teigen og Anita Skorgan som song «Adieu». Songen fekk 40 poeng og blei nummer 12 av 18 bidrag.
Remove ads
Bakgrunn
Etter sigeren med Bucks Fizz og «Making Your Mind Up» året før, var Storbritannia vertskap for sjuande gong. BBC la tevlinga til den forholdsvis ukjende spabyen Harrogate i North Yorkshire i England. Arenaen var det nyleg opna kongressenteret Harrogate International Centre, og hovudsalen til kongressenteret hadde plass til 2000 publikummarar.[1]
Både Italia og Frankrike heldt seg borte frå Eurovision Song Contest dette året. Italia på grunn av liten interesse nasjonalt, mens underhaldningssjefen i franske TF1, Pierre Bouteiller, meinte tevlinga berre bestod av middelmåtige songar og lite talent.[2] TF1 trekte seg difor frå tevlinga dette året, men året etter tok konkurrenten Antenne 2 over jobben, og Frankrike var tilbake igjen i 1983.[3]
Hellas hadde meldt seg på Eurovision Song Contest, men deltok aldri i Harrogate. Landet hadde plukka ut artisten Thémis Adamantídis og låten «Sarantapénte kopeliés» (‘45 unge kvinner’) til å representere landet i Eurovision Song Contest, med den greske kulturministeren Melina Mercouri, som sjølv var songar, meinte songen var for dårleg for hennar «høge standard». Ei anna forklaring var at songen skal ha vore en omarrangert versjon av ein gresk folkesong, noko som er brot på tevlingsreglane.[4] Berre originale låtar kan delta. Uansett årsak trekte Hellas seg bare eit par veker før tevlinga i Harrogate. Hellas skulle ha vore det andre bidraget ut på scena.[5]
Med fråværet til dei tre landa, senka talet på deltakande land til 18 land. Dette var det lågaste talet sidan 1977.
Finalen hadde eit potensielt publikum på 500 millioner tv-seere og blei kringkasta til 30 land, derav 22 var EBU-land. I tillegg sende Tsjekkoslovakia, Ungarn, Romania, Sovjetunionen og Bulgaria tevlinga i opptak gjennom Intervision. Også asiatiske land som Hongkong og Sør-Korea viste tevlinga.[5]
Remove ads
Sendinga
De fleste tv-sjåarar hadde få eller ingen kunnskapar om Harrogate, og dei britiske tv-produsentane løyste dette ved å starte sendinga med eit europakart. Deretter dukka spørsmålet Kvar er Harrogate? opp, omsett til alle språka til deltakarlanda. Kartet blei deretter forstørra, slik at tv-sjåarane fekk sjå nøyaktig kvar i Storbritannia byen låg, etterfølgd av ein film med bilete frå Harrogate og området rundt.[6] Programleiar for sendinga var nyheitsopplesaren Jan Leeming, mens Ronnie Hazlehurst var sjefsdirigent for BBC Symphony Orchestra som akkompagnerte songane.
Startrekkefølgja var avgjord på førehand ved loddtrekking. Portugal opna sendinga, mens Tyskland avslutta som land nummer 18. Noreg hadde startnummer tre. Blant deltakarane var det fleire som hadde delteke tidlegare, inkludert norske Jahn Teigen (1978) og Anita Skorgan (1977 og 1979). Kypriotiske Anna Vissi hadde delteke for Hellas i 1980, mens den belgiske songaren, Stella, hadde delteke for Nederland i 1970 og for Belgia i 1977. Denne gongen song ho på fransk, trass i at Stella knapt kunne eit ord fransk.[2]
Blant favorittane var Luxembourg og Storbritannia, men dei hamna på høvesvis sjette- og sjuandeplass. I staden var det ein annan førehandsfavoritt som gjekk heilt til topps. Det var den siste låten i tevlinga, «Ein bißchen Frieden» framført av 17 år gamle Nicole for Tyskland. Dette var 27. gongen Tyskland deltok, og dei to føregåande åra hadde Tyskland kome på andreplass. Dette året lykkast det omsider tyskarane å gå heilt til topps, og det med ein suveren siger. «Ein bißchen Frieden» fikk hele ni tolvarar, inkludert frå Israel. I BBC4-programmet Eurovision at 60 fortalde Nicole at tolvaren frå Israel var den aller viktigaste og betydde mest for ho, med tanke på historia dei to landa imellom.[7] Songen var skriven av slager-duoen Ralph Siegel og Bernd Meinunger. Dei hadde stått bak 18 Eurovision-songar til då, derav 13 av dei var for Tyskland.
Pausenummeret var ein film med bilete frå Yorkshire og Castle Howard. Filmen blei akkompagnert av musikk av BBC Symphony Orchestra.[6]
Under vinnerreprisen song Nicole vinnarlåten på fire ulike språk: tysk, engelsk, fransk og nederlandsk, til stor applaus frå publikum. Dette var den fyrste sigeren til Tyskland, og den einaste til Vest-Tyskland fram til gjensameininga i 1990. Fyrst i Bærum i 2010 vann Tyskland ein ny siger i Eurovision Song Contest, då med Lena Meyer-Landrut og songen «Satellite».
Falklandskrigen truga arrangementet
Berre veker før tevlinga, 2. april 1982, okkuperte britiske styrkar Falklandsøyane utanfor kysten av Argentina. Kamphandlingane mellom Storbritannia og Argentina pågjekk for fullt i lufta og sjøen dagane før finalen i Harrogate. På førehånd hadde BBC gjeve tydeleg beskjed om at dei ville prioritere bilete frå Falklandsøyane dersom det skulle bryte ut krig på sjølve øygruppa.[8] Dette kunne i ytste konsekvens føre til at bilete frå Harrogate hadde måtte vike for bilete frå Falklandsøyane. Faren for eit brot i Eurovision-sendinga blei nemnd som «reell»,[8] men finalesendinga gjekk til slutt som planlagt og utan brot i overføringa til omverda.
Det norske bidraget
Noreg deltok for 22. gang, og Jahn Teigen og Anita Skorgan vann ein klår siger i den norske finalen i Oslo i mars. Etter sisteplassen i 1981 satsa NRK dette året sterkare enn nokon gang på å produsere ein vinnermelodi. Allereie i 1978 blei NRK kontakta av den britiske professoren René Hérail som tilbaud seg å lage ein «euro-slager» basert på logaritmar og databerekningar.[9] Hérail meinte «Adieu» hadde det som skulle til. Låten var skriven av Jahn Teigen og Herodes Falsk, og låten fekk en moderat suksess og låg på den norske singellista i fem veker.[10][11] Også norsk presse var positiv og kalla vinnaren for ein «velkalkulert slager».[12]
«Adieu» var det tredje bidraget ut på scena i Harrogate, og Sigurd Jansen dirigerte orkesteret under framsyninga til Noreg. På førehand hausta det norske bidraget mange lovord, men etter fleire botnplasseringar i dei føregåande åra, hadde den norske delegasjonen beskjedne forventingar: «Jeg håper at vi kommer midt på treet. Det synes jeg vi fortjener», sa underhaldningssjef Harald Tusberg til A-pressen.[13]
Under avrøystinga fekk Noreg 40 poeng, blant anna 10 poeng frå Tyskland, og enda på ein tolvteplass. Noreg hadde fått null poeng året før, og det same hadde Jahn Teigen fått fire år tidlegare. Då Noreg fekk sine fyrste poeng i avrøystinga, svarte publikum i Harrogate med ein voldsom applaus.[6]
Bjørn Scheele kommenterte sendinga for NRK Fjernsynet, mens Eirik Heyerdahl kommenterte for NRK Radio. Erik Diesen las poenga frå den norske juryen frå studio på NRK Marienlyst i Oslo.
Avrøystinga
Kvart land hadde ein jurygruppe med elleve lekfolk mellom 16 og 60 år, som bedømde songane frå dei andre landa med poeng frå 1 til 5. Deretter summerte jurysekretæren saman poenga. Songen som fekk flest jurypoeng, blei tildelt 12 poeng frå den nasjonale jurygruppa. Andreplassen fekk 10, tredjeplassen 8, fjerdeplassen 7 og så videre ned til tiandeplassen som fekk 1 poeng. Altså gav kvar jurygruppe 12, 10 og 8–1 poeng til sine ti favorittsongar. Det var ikkje lov å røyste på bidraget frå sitt eige land. Oppsynsmann for avrøystinga var Frank Naef frå EBU. Kvart land hadde ein representant som las opp poenga frå juryen via telefon på direkten under avrøystinga.
I motsetnad til den jamne og spennande avrøystinga året før, blei denne avrøystinga raskt ein tysk sigersparade. Tyskland tok leiinga frå start, men fekk ingen poeng frå Luxembourg som røysta som land nummer to. Men sidan følgde ei rekkje høge poeng, inkludert heile ni 12-poengarar. Unntaket var nabolandet Austerrike som berre gav 1 poeng – noko som blei møtt med sjokk og vantru i salen. Den britiske kommentatoren Terry Wogan merka spøkefullt: «Himmel! Tyskland kjem sannsynlegvis til å invadere Austerrike neste veke no.»[6]
Trass dette heldt Tyskland ei klår leiing resten av avrøystinga og vann med 161 poeng, 61 poeng framfor Israel på andreplass.[6] Tyskland fekk 1,61 gongar så mange poeng som nummer to, noko som var rekord heilt til Alexander Rybak vann tevlinga i 2009 med 1,78 gongar så mange poeng som Island på andreplass.
Remove ads
Deltakarar
Liste over deltakarane og det offisielle resultatet.[14] Tabellen er rangert etter startrekkefølgje, plasseringa og poengsummen er i kolonnane til høgre.
| Startnr. | Land | Artist | Song | Språk | Norsk omsetjing | Plass | Poeng |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Portugal |
Doce | «Bem bom» | Portugisisk | Veldig bra | 13 | 32 |
| 02 |  Luxembourg |
Svetlana | «Cours après le temps» | Fransk | Løp etter tida | 6 | 78 |
| 03 |  Noreg |
Jahn Teigen og Anita Skorgan | «Adieu» | Norsk | Adjø | 12 | 40 |
| 04 |  Storbritannia |
Bardo | «One Step Further» | Engelsk | Eit steg vidare | 7 | 76 |
| 05 |  Tyrkia |
Neco | «Hani?» | Tyrkisk | Kvar? | 15 | 20 |
| 06 |  Finland |
Kojo | «Nuku pommiin» | Finsk | Sov til bomba | 18 | 0 |
| 07 |  Sveits |
Arlette Zola | «Amour on t'aime» | Fransk | Kjærleik, vi elskar deg | 3 | 97 |
| 08 |  Kypros |
Anna Vissi | «Móno i agápi» | Gresk | Berre kjærleik | 5 | 85 |
| 09 |  Sverige |
Chips | «Dag efter dag» | Svensk | Dag etter dag | 8 | 67 |
| 10 |  Austerrike |
Mess | «Sonntag» | Tysk | Søndag | 9 | 57 |
| 11 |  Belgia |
Stella | «Si tu aimes ma musique» | Fransk | Om du likar musikken min | 4 | 96 |
| 12 |  Spania |
Lucía | «Él» | Spansk | Han | 10 | 52 |
| 13 |  Danmark |
Brixx | «Video, video» | Dansk | – | 17 | 5 |
| 14 |  Jugoslavia |
Aska | «Halo, Halo» | Serbokroatisk | Hallo, hallo | 14 | 21 |
| 15 |  Israel |
Avi Toledano | «Hora» | Hebraisk | Hora (ein folkedans) | 2 | 100 |
| 16 |  Nederland |
Bill van Dijk | «Jij en ik» | Nederlandsk | Du og eg | 16 | 8 |
| 17 |  Irland |
The Duskeys | «Here Today Gone Tomorrow» | Engelsk | Her i dag, borte i morgon | 11 | 49 |
| 18 |  Tyskland |
Nicole | «Ein bißchen Frieden» | Tysk | Litt fred | 1 | 161 |
Artistar som har delteke tidlegare
Poengtavle
Tavla er ordna etter røysterekkefølgja i finalen.[15]
12 poeng
Under er ei oversikt over 12 poeng som blei delt ut under røystegjevinga:
Remove ads
Kommentatorar og poengopplesarar
Poengopplesarar
Kvart land hadde ein talsperson som annonserte poenga frå den nasjonale jurygruppa på engelsk eller fransk over telefon.[16] Under er talspersonane i same rekkefølgje som under avrøystinga:
Portugal – Margarida Andrade
Luxembourg – Jacques Harvey
Noreg – Erik Diesen
Storbritannia – Colin Berry[17]
Tyrkia – Başak Doğru[18]
Finland – Solveig Herlin
Sveits – Michel Stocker[19]
Kypros – Anna Partelidou
Sverige – Arne Weise
Austerrike – Tilia Herold
Belgia – Jacques Olivier
Spania – Marisa Naranjo
Danmark – Hans Otto Bisgaard
Jugoslavia – Miša Molk
Israel – Yitzhak Shim'oni
Nederland – Flip van der Schalie
Irland – John Skehan
Tyskland – Gabi Schnelle
Kommentatorar og sendingar
Sendinga blei kringkasta til 30 land. Kvart deltakarland hadde eigne dirigentar samt kommentatorar som formidla informasjon og hendingar direkte til sjåarane heime. Oversikt over kommentatorar og poengopplesarar under Eurovision Song Contest 1982:[20]
.svg){kind=link}
Remove ads
Kjelder
Bakgrunnsstoff
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads