Eurovision Song Contest 1998
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Eurovision Song Contest 1998 var den 43. utgåva av Eurovision Song Contest, den årlege songtevlinga for medlemmane av Den europeiske kringkastingsunionen (EBU). Tevlinga fann stad i National Indoor Arena i Birmingham i Storbritannia laurdag 9. mai 1998. Arrangementet blei produsert av britiske BBC som følgje av Storbritannia sin siger året før med Katrina and the Waves og «Love Shine a Light». Programleiarar var svenskfødde Ulrika Jonsson og den mangeårige Eurovision-kommentatoren for BBC Terry Wogan. Dette var rekordhøge åttande gongen at Storbritannia stod vertskap for Eurovision Song Contest; og det skulle gå 25 år før landet igjen var vertskap.
Dette året blei banebrytande på fleire måtar. For fyrste gang blei telefonavrøysting teken i bruk i stor skala, og dimed var det for fyrste gong sjåarane som kåra vinnaren. Dette blei også siste året songane blei akkompagnert av eit orkester, og det var siste året landa måtte syngje på sitt eige språk. Året etter fjerna EBU både orkesteret og språkregelen.
Til saman deltok 25 land i finalen. Makedonia debuterte, mens Italia trekte seg frå tevlinga og kom ikkje tilbake før i 2011. Austerrike, Bosnia-Hercegovina, Danmark, Island og Russland måtte stå over dette året, sidan dei hadde lågast snittpoengsum i femårsperioden 1993–1997. Belgia, Finland, Israel, Romania og Slovakia var tilbake etter å ha stått over tevlinga i 1997.
Vinnaren blei Israel som var representert av transkvinna Dana International. Ho song «Diva» og vann ein knapp siger framfor Storbritannia og Malta. Dette var den femtande andreplassen til Storbritannia, mens Malta tangerte si beste plassering til då. Nederland blei nummer fire, mens Kroatia enda på femteplass. Noreg var representert av Lars A. Fredriksen, som song «Alltid sommer». Det norske bidraget enda på ein åttandeplass med 79 poeng.
Remove ads
Bakgrunn
Etter sigeren året før med Katrina and the Waves og «Love Shine a Light» var Storbritannia vertskap for åttande gong. BBC arrangerte finalane i 1968, 1977 og 1982, og i tillegg hadde kringkastaren teke på seg arrangørjobben i 1960, 1963, 1972 og 1974.
BBC la Eurovision Song Contest til National Indoor Arena i Birmingham. Under sendinga var det rundt 4000 publikummarar i salen.[1][2][3]
Programleiarar var Ulrika Jonsson og Terry Wogan. Terry Wogan var ein britisk discjockey og programleiar. Han var kjend som Eurovision-kommentator for BBC, ei rolle han hadde hatt sidan 1971. Wogan kommenterte også denne sendinga for BBC – trass i at han var programleiar. Wogan laup til kommentatorboksen etter opninga og kommenterte fram til og med avrøystinga. Etter avrøystinga var han tilbake på scena saman med Jonsson.[2]
Remove ads
Kvalifisering
På grunn av at stadig fleire land ønskte å delta i Eurovision Song Contest, innførte EBU eit meir permanent kvalifiseringssystem frå 1997. EBU sette også dette året deltakartalet til 25 land: vinnarlandet frå 1997 og dei 17 landa med høgast gjennomsnittspoengsum i perioden 1993–1997. I tillegg fekk dei sju landa som ikkje var kvalifisert i 1997 tilbod om å delta i 1998.[4][5]
Belgia, Finland, Israel, Romania og Slovakia var tilbake etter å ha måtta stå over året før. I tillegg gjorde Makedonia sin debut i Eurovision Song Contest. Landet gjekk fram til 2019 under namnet «Den tidlegare jugoslaviske republikken Makedonia» (engelsk F.Y.R. Macedonia) i Eurovision-samanheng, for å unngå forveksling med gresk Makedonia.[6]
Italia trekte seg frå Eurovision Song Contest etter å gjort ein mellombels retur året før. Italia skulle fyrst komme tilbake i tevlinga igjen i 2011. Tyskland fekk då plassen til Italia, mens Austerrike, Bosnia-Hercegovina, Danmark, Island og Russland måtte stå over, fordi de hadde lavest snittpoengsum i femårsperioden 1993–1997.[7]
Startrekkefølgja blei avgjort på førehand ved loddtrekking. Kroatia opna showet, mens debutanten Makedonia avslutta. Noreg fekk startnummer 22.
Under er kvalifiseringsoversikta for dei aktuelle landa:
Remove ads
Sendinga
Finalen opna med ein kortfilm med bilete frå Birmingham, før programleiar Terry Wogan inntok scena i National Indoor Arena og ønskte sjåarane velkommen på engelsk og fransk. Det blei også vist opptak frå finalen i 1960, fyrste gongen BBC arrangerte tevlinga. Katie Boyle, som var programleiar i 1960, 1963, 1968 og 1974, var til stades i salen i Birmingham og blei hylla av publikum. Fjorårsvert Carrie Crowley var også til stades via satellitt, og Wogan takka ho og irske RTÉ for innsatsen året før. Deretter kom med-programleiar Ulrika Jonsson på scena og fortalde sjåarane at resultatet skulle avgjerast via telefonavrøystinga. De såkalla postkortfilmane mellom kvart bidrag viste bilete frå ulike stadar i Storbritannia, og deretter flagget til det respektive landet.
Dette var siste året at deltakarane måtte synge på sitt eige språk, for året etter blei språkkravet fjerna for godt. Det var også siste året med eit levande orkester; sidan 1999 har all musikk vore ferdiginnspelt på band. Landa kunne bruke ferdiginnspelt musikk også i 1998, noko fleire av deltakarlanda valde å gjere, med dei fleste landa brukte levande musikk i salen, framført av konsertorkesteret til BBC.
Blant deltakarane dette året var det særleg Tyskland og Israel som gjorde seg merka på førehand. Tyske Guildo Horn var ein kjend komikar i Tyskland og stod for ei minneverdig framføring.[13][14] Han hoppa frå scena to gongar under sin framføring, ringte med kubjøller og helsa på publikum før han avslutta med å hoppe opp på eit stillas høgt over scena. Det tyske bidraget kom på ein sjuandeplass.
Israel stilte med artisten Dana International og songen «Diva». Ho hadde gjennomgått ein kjønnskorrigerande operasjon i 1993 og var den fyrste transpersonen som deltok i tevlinga. Artistvalet av Israel fekk brei mediaomtale, men møtte også kritikk og protestar frå delar av det ortodokse miljøet i Israel.[15][16] All medieomtalen gjorde Israel til favoritt, og etter ei svært jamn avrøysting vann Dana International ein knapp siger – seks poeng foran Storbritannia og sju poeng framfor Malta på tredjeplass. Dette var den tredje sigeren til Israel i tevlinga; dei to fyrste kom i 1978 og 1979. Etter sigeren erklærte Dana International at ho gav sigeren «til alle verdas homsar».[17] Men sigeren var omdiskutert, også i Noreg.[18] I Israel prøvde også ultraortodokse jøder å forhindre at landet skulle arrangere finalen året etter.[19]
Imaani var den fyrste farga artisten som representerte Storbritannia i Eurovision Song Contest og fekk ein andreplass med «Where Are You?». Dette var den 15. andreplassen til Storbritannia.
Pausenummeret var eit musikalsk potpurri som skulle vise Storbritannia som ein moderne og multietnisk nasjon. Blant deltakarane var Lesley Garrett og fiolinisten Vanessa-Mae.
Det norske bidraget
Lars A. Fredriksen, kjend frå Oslo Gospel Choir, var den norske representanten i Birmingham. Han framførte songen «Alltid sommer» som hadde vunne ein klår siger i den norske finalen i februar same år. Under den norske finalen hadde songen engelsk tekst, «All I Ever Wanted (Was You)». Bakgrunnen var at NRK ønskte å modernisere tevlinga og å nå fleire låtskrivarar. Vinnarsongen var komponert av David Eriksen, mens Per Kristian Ottestad skreiv den engelske teksta.
I Eurovision Song Contest måtte framleis deltakerlanda synge på sitt nasjonalspråk, og songen blei difor omsett til norsk med tittelen «Alltid sommer». Den norske teksta var skriven av systera til Fredriksen, Linda Andernach Johannesen.[20] I den internasjonale finalen var Noreg nummer 22 ut på scena, og med på scena var koristane Aina Andreassen, Åshild Stensrud, Ole-Marius Johnson, Håvard Gryting og Lars Aass.[21] Geir Langslet dirigerte BBC-orkesteret under den norske framføringa. Under prøvene hadde det vore fleire utfordringar for den norske delegasjonen. BBC hadde rota bort eit lydband med trommar som NRK hadde sendt på førehand. Lydbandet skulle brukast saman med orkesteret, men BBC-orkesteret trudde dei ikkje skulle spele under det norske bidraget. Misforståingane gjorde at den fyrste prøva til Noreg gjekk svært dårleg, men utfordringane blei rydda av vegen utover finaleveka, og under finalen fungerte alt som det skulle for Noreg.[22]
Jostein Pedersen kommenterte sendinga for NRK1, mens Stein Dag Jensen kommenterte på NRK P1.[23][24] Ragnhild Sælthun Fjørtoft las opp dei norske poenga via satellitt frå NRK Marienlyst i Oslo. I avrøystinga kom Noreg på åttandeplass med 79 poeng, derav 12 kom frå svenske sjåarar.
Avrøystinga
Kvart land gav 1–8, 10 og 12 poeng til sine ti favorittsongar via telefonavrøysting. Dette var fyrste gongen telefonavrøysting blei brukt i full skala til å avgjere resultatet; året før hadde fem land brukt telefonavrøysting som ei forsøksordning. Sjåarane fekk røyste i fem minuttar før linjene stengte, men kvart land hadde ein reservejury på åtte personar i tilfelle telefonnettet skulle bryte saman.
Fire av landa – Slovakia, Ungarn, Romania og Tyrkia – fekk dispensasjon til å bruke jury, ettersom landa ikkje hadde god nok teknisk infrastruktur til å gjennomføre ei omfattande telefonavrøysting. Tevlingssjef og overdommar for avrøystinga var Christine Marchal-Ortiz frå EBU.
Skepsis mot telefonavrøysting
På førehand hadde fleire land vore skeptiske til å bruke telefonavrøysting i staden for dei tradisjonelle juryane. Også i Noreg var det skepsis, særleg på grunn av at telenettet ikkje kunne handtere alle samtalane.[25] Under den norske finalen same år prøvde 440 000 å røyste, men berre 63 000 kom gjennom.[26] Men NRK valde å bruke telefonavrøysting også under den internasjonale finalen, og 14 327 norske røyster blei registrert i løpet av dei fem minutta avrøystinga varte. Av desse fekk Malta flest, med rundt 3000 røyster.[27][28]
Eit anna ankepunkt mot telefonavrøysting var moglegheita for at sjåarane i Europa ville røyste på dei same landa – slik at mange land ville ende opp med få eller ingen poeng.[25] Frykta skulle vise seg å vere ugrunna, for avrøystinga blei ei av dei mest spennande på mange år.
Undervegs veksla ei rekkje land på å leie, og det var heile vegen uklårt kven som ville vinne. Då eit land stod igjen for å røyste, låg Malta og Israel likt, men Malta fekk ingen poeng, mens Israel fekk åtte poeng og dimed vann. Dette var fyrste gongen på fem år at vinnaren ikkje blei avgjord før dei aller siste poenga kom inn.
Tyskland var favoritt hos dei spanske sjåarane, men ein feilregistrering gjorde at Tyskland ikkje fekk noko poeng frå Spania under avrøystinga. Feilen blei retta opp etter sendinga og førte til at Tyskland hoppa opp ei plassering og dytta Noreg ned frå sjuande- til åttandeplass.
Remove ads
Deltakarar
Liste over deltakarane og det offisielle resultatet.[29] Tabellen er rangert etter startrekkefølgje; plassering og poengsummen finst i kolonnane til høgre.
| Startnr. | Land | Artist | Song | Språk | Norsk omsetjing | Plass | Poeng |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Kroatia |
Danijela Martinović | «Neka mi ne svane» | Kroatisk | Måtte daggryet aldri stige | 5 | 131 |
| 02 |  Hellas |
Dionusía Karóki og Thálassa | «Mia kryfí evesthisía» | Gresk | Ein skjult illusjon | 20 | 12 |
| 03 |  Frankrike |
Marie Line | «Où aller» | Fransk | Kvar gå? | 24 | 3 |
| 04 |  Spania |
Mikel Herzog | «¿Qué voy a hacer sin ti?» | Spansk | Kva skal eg gjere utan deg? | 16 | 21 |
| 05 |  Sveits |
Gunvor | «Lass ihn» | Tysk | La han | 25 | 0 |
| 06 |  Slovakia |
Katarína Hasprová | «Modlitba» | Slovakisk | Ei bøn | 21 | 8 |
| 07 |  Polen |
Sixteen | «To takie proste» | Polsk | Det er så enkelt | 17 | 19 |
| 08 |  Israel |
Dana International | «Diva» | Hebraisk | Diva | 1 | 172 |
| 09 |  Tyskland |
Guildo Horn | «Guildo hat euch lieb!» | Tysk | Guildo elskar dykk! | 7 | 86 |
| 10 |  Malta |
Chiara | «The One That I Love» | Engelsk | Den som eg elskar | 3 | 165 |
| 11 |  Ungarn |
Charlie | «A holnap már nem lesz szomorú» | Ungarsk | Tristleiken er borte i morgon | 23 | 4 |
| 12 |  Slovenia |
Vili Resnik | «Naj bogovi slišijo» | Slovensk | La gudane høyre | 18 | 17 |
| 13 |  Irland |
Dawn Martin | «Is Always Over Now?» | Engelsk | Er alltid over no? | 9 | 64 |
| 14 |  Portugal |
Alma Lusa | «Se eu te pudesse abraçar» | Portugisisk | Om eg kunne omfamne deg | 12 | 36 |
| 15 |  Romania |
Mălina Olinescu | «Eu cred» | Rumensk | Eg trur | 22 | 6 |
| 16 |  Storbritannia |
Imaani | «Where Are You?» | Engelsk | Kvar er du? | 2 | 166 |
| 17 |  Kypros |
Mikhális Khatzijánnis | «Jénesis» | Gresk | Byrjing | 11 | 37 |
| 18 |  Nederland |
Edsilia Rombley | «Hemel en aarde» | Nederlandsk | Himmel og jord | 4 | 150 |
| 19 |  Sverige |
Jill Johnson | «Kärleken är» | Svensk | Kjærleiken er | 10 | 53 |
| 20 |  Belgia |
Mélanie Cohl | «Dis oui» | Fransk | Sei ja | 6 | 122 |
| 21 |  Finland |
Edea | «Aava» | Finsk | Ope landskap | 15 | 22 |
| 22 |  Noreg |
Lars A. Fredriksen | «Alltid sommer» | Norsk | – | 8 | 79 |
| 23 |  Estland |
Koit Toome | «Mere lapsed» | Estisk | Born av havet | 12 | 36 |
| 24 |  Tyrkia |
Tüzmen | «Unutamazsın» | Tyrkisk | Du kan ikkje gløyme | 14 | 25 |
| 25 |  Makedonia |
Vlado Janevski | «Ne zori, zoro» | Makedonsk | Ikkje stig, daggry | 19 | 16 |
Remove ads
Røystegjeving
Land markert med lilla brukte jury, dei andre landa hadde telefonrøysting. Spania gav feil poeng under direktesendinga, men feilen vart retta opp etter finalen. Under er dei korrekte poenga. Tavla er ordna etter rekkefølgja på røystegjevinga i finalen.[30]
12 poeng
Kvart land gav 12 poeng til sin favoritt. Under er lista over land som fekk 12 poeng i finalen:
Remove ads
Hendingar
Under prøvene oppstod det usemjer mellom BBC-produsentane og den greske delegasjonen. Komponisten til Hellas, Jánnis Valvis, var misfornøgd med at produsentane ikkje viste bilete av artisten Dionusía Karóki mens ho utførte nokre dansegrep med armane.[31] Valvis leverte inn fleire protestar, men hovudprodusent Geoff Posner stod på sitt. Under siste prøve protesterte Valvis med å stå på scena, noko som fekk EBU og BBC til å nekte han adgang til arenaen på finaledagen. Den greske kringkastaren ERT truga med å trekkje seg fra tevlinga, men ombestemte seg like før den siste generalprøven og deltok som planlagt.[31] Bidraget fekk til slutt berre 12 poeng – alle frå nabolandet Kypros.
Under prøvene viste også det tyrkiske bidraget seg å vare elleve sekundar meir enn dei påkravde tre minutta.[31] Produsentene bad den tyrkiske dirigenten om å spele songen raskare, noko han meinte var umogleg på grunn av dei mange temposkifta i songen. Under den tredje prøven varte songen i 3 minutter og 7 sekundar, noko som førte til spekulasjonar om Tyrkia kunne bli diskvalifisert fra tevlinga. Men under sjølve finalen klarte dirigenten å få spela songen på 2 minutter og 59 sekunder – akkurat nok til å halde Tyrkia inne i tevlinga.[31]
Under avrøystinga kom programleiar Ulrika Jonsson med ein ufriviljug morsom kommentar då ho skulle kalle opp den nederlandske poengopplesaren Conny Vandenbos. Då Vandenbos fortalde at ho sjølv hadde delteke i tevlinga, svara Jonsson: «A long time ago, was it?» (var det lenge sida, eller?).[32] Den tilsynelatande fornærmande kommentaren førte til eit latterbrøl frå publikum.[33]
Remove ads
Dirigentar
Mens Martin Koch var sjefdirigent, hadde dei fleste landa med sin eigen dirigent. Under er ei liste over deltakerlanda sine dirigentar, lista etter startrekkefølgja.[34] Dette var siste året med levande musikk og orkester i Eurovision Song Contest, og dimed også siste året med dirigentar.
Remove ads
Kommentatorar og poengopplesarar
Poengopplesarar
Kvart land hadde ein talsperson som annonserte poenga frå sitt land på engelsk eller fransk over satellitt.[5][35] Under er talspersonane i same rekkefølgje som under avrøystinga.
Kroatia – Davor Meštrović [36]
Hellas – Aléxis Kostálas
Frankrike – Marie Myriam[37]
Spania – Belén Fernández de Henestrosa
Sveits – Regula Elsener
Slovakia – Alena Heribanová
Polen – Jan Chojnacki
Israel – Yigal Ravid[38]
Tyskland – Nena
Malta – Stephanie Spiteri
Ungarn – Barna Héder
Slovenia – Mojca Mavec
Irland – Eileen Dunne[39]
Portugal – Lúcia Moniz[40]
Romania – Anca Țurcașiu
Storbritannia – Ken Bruce[41]
Kypros – Marina Maleni[42]
Nederland – Conny Vandenbos[43]
Sverige – Björn Hedman[44]
Belgia – Marie-Hélène Vanderborght[37]
Finland – Marjo Wilska
Noreg – Ragnhild Sælthun Fjørtoft
Estland – Urve Tiidus[45]
Tyrkia – Osman Erkan
Makedonia – Evgenija Teodosievska[46]
Kommentatorar og sendingar
Dei fleste landa som overførte finalen, hadde kommentatorar som formidla informasjon og hendingar direkte til sjåarane. Oversikt over kommentatorane under Eurovision Song Contest 1998:[47]
.svg){kind=link}
Remove ads
Notar
Kjelder
Bakgrunnsstoff
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads