Войша
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Войша — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Remove ads
Паходжаньне

Вайса (Waiso[1], Weise) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -войш- (-вайш-) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'[3][a] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)[6][7] (пазьнейшай -вайс-[8])[b]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Войшка, Вайшыла (Войшэль), Вайсар, Войшнар (Вайснар). Адзначаліся германскія імёны Weiske, Weisel, Weiser, Wießner.
Паводле мовазнаўцы і гісторыка Алеся Жлуткі, імя Войша ўтварылася ад двухасноўнага імя тыпу Воиславь, Воитехь (Voislav, Voitech)[12].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wejs, Wejsber[13]. Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавала імя Войша: Woyscha (1388 і 1396 гады), Woysscha (1405 год), Woyssa (1436 год), Voysch (1456 і 1492 гады), Woysz (1481 год), Woysch (1482 год), Woyss (1494 год)[14].
У Прусіі бытавалі імёны: Wosil[c] (1347 год)[16], Waysune[d] (1407 год), Woysete / Waysete (1316 і 1382 гады), Waysuthe, Waysbutte / Waysebuth (1365 і 1396 гады), Waysegaw, Waysnotte[e], Gawdeways / Gaudois / Gawdewis[f] (1371 і 1384 гады)[20]. Апроч таго, у Прусіі адзначаліся прозьвішчы Weiskandt[21] і Wieskand (Wiskandt, Wiskant)[22][23].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Видуклях Довкинъту чотыри чоловеки, на имя: Воиша (1440—1492 гады)[24]; чоловековъ, на ймя Войшевичовъ (3 чэрвеня 1530 году)[25]; Ян Воишович (1537 год)[26]; на бояр господаръскихъ судеревскихъ… а Матея Войшевича (22 чэрвеня 1538 году)[27]; Wuszowce (1744 год)[28][g].
Remove ads
Носьбіты
- Мацей Войшавіч — судэраўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1538 годзе
Войшы гербу Пілява — малапольскі шляхецкі род.
На 1909 год існавала сяліба Войшаўшчына ў Слуцкім павеце Менскай губэрні[42].
Заўвагі
- Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменнай асновы -вайш- зь летувіскай мовы váišės 'пачастунак', váišinti 'частаваць'[9] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведнага слова з такім значэньнем у летувіскіх слоўніках, тым часам слова váišinti з значэньнем 'частаваць' упершыню фіксуецца ў слоўніку Дыянізія Пашкевіча[10], а слова váišės з значэньнем 'пачастунак' — толькі ў слоўніку 1897 году[11])
- Адзначалася германскае імя Wuschil (Woschel)[15]
- Адзначалася старажытнае германскае імя Wisun[17]
- Адзначалася старажытнае германскае імя Wisnod[18]
- Адзначалася старажытнае германскае імя Gauduis[19]
- Таксама:
- Вайшут: Рупеико Воишутовичъ (1528 год)[29];
- Вайшалда (адзначалася германскае імя Wiswald[30], пазьнейшае Weiswald[31]): Вайшалда-Балевічы — літоўскі шляхецкі род[32];
- Войшвілт: Wysevilte… Wezewilte, nobilis satrapa (Хроніка Лівоніі Германа Вартбэрга)[33], на Воишвилтовои границы, которую ж границу положил Воишвилть (21 верасьня 1499 году)[34];
- Войшвір: Wojszwir Minejkowicz (XV—XVI ст. паводле выпісу XIX ст.)[35];
- Войзген (адзначаліся старажытныя германскія імёны Visekin[36] і Wesikin[37]): Станиславъ Воизкгеновичъ (1528 год)[38];
- Вайзгіл: Szczepan Woyzgiłowicz (12 кастрычніка 1561 году)[39];
- Вэйсман (адзначалася германскае імя Weismann[40]): Jan Wejsmon (1811 год)[41]
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads