cover image

Siarka

16. pierwiastek chemiczny / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:

Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Siarka?

Podsumuj ten artykuł dla 10-latka

POKAŻ WSZYSTKIE PYTANIA

Siarka (S, łac. sulphur) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 16, niemetal z bloku p w układzie okresowym.

Quick facts: Nazwa, symbol, l.a., Grupa, okres, blok, Stop...
Siarka
fosfor ← siarka → chlor
Wygląd
jasnożółty
Siarka
Widmo emisyjne siarki
Widmo emisyjne siarki
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

siarka, S, 16
(łac. sulphur)

Grupa, okres, blok

16 (VIA), 3, p

Stopień utlenienia

−II, −I, I, II, III, IV, V, VI

Właściwości metaliczne

niemetal

Właściwości tlenków

silnie kwaśne

Masa atomowa

32,06 ± 0,02[uwaga 1][1]

Stan skupienia

stały

Gęstość

1960 kg/m³

Temperatura topnienia

115,21 °C[2]

Temperatura wrzenia

444,61 °C[2]

Numer CAS

7704-34-9

PubChem

5362487

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
Close
Granulated_sulphur01.jpg
Siarka w postaci granulowanej
Sulfur_crystals_1.JPG
Kryształy siarki w toluenie

Izotopy stabilne siarki to 32S, 33S, 34S i 36S.

Siarka ma kilka odmian alotropowych, z których trzy najważniejsze to siarka rombowa, jednoskośna i amorficzna.

Jest rozpuszczalna w dwusiarczku węgla, słabo rozpuszcza się w etanolu, benzenie i eterze dietylowym[6]. Jej rozpuszczalność w wodzie jest minimalna – 5 μg/kg (25 °C)[7].

Sulfur-burning-at-night.png
Płonąca siarka

W zwykłej temperaturze jest mało aktywna. Bardzo łatwo łączy się tylko z fluorem, trudniej z chlorem. Z innymi pierwiastkami, jak np. z wodorem, łączy się dopiero w podwyższonej temperaturze. Z metalami tworzy po ogrzaniu siarczki, przy czym reakcje te są silnie egzotermiczne, w konsekwencji zapoczątkowana reakcja syntezy przebiega dalej samorzutnie nieraz z rozżarzeniem mieszaniny. Na powietrzu, po inicjacji zapłonu, spala się samorzutnie niebieskim płomieniem do dwutlenku siarki (SO2). Dalsze utlenienie, do trójtlenku siarki, zachodzi wydajnie dopiero wobec katalizatora, np. pięciotlenku wanadu.

Ważniejsze związki siarki to kwas siarkowy, kwas siarkawy, siarkowodór oraz ich sole (odpowiednio siarczany i siarczyny, siarczki), dwutlenek siarki i tritlenek siarki. Znane są również: tlenek siarki(I) S2O, tlenek siarki(II) SO i nadtlenek siarki SO4.