Хлёр

Хлёр (па-лацінску: Chlorum), Cl — хімічны элемэнт VII групы пэрыядычнай сыстэмы; атамны нумар 17. Адносіцца да галагенаў. Шырока распаўсюджаны ў прыродзе: 18-е месца сярод элементаў. Найбольш вядомыя мінералы — галіт, сыльвін, сыльвініт, карналіт, каініт, бішафіт. Газ жаўтавата-зялёнага колеру характэрнага паху, цяжэйшы за паветра. Моцны атляняльнік.

Серка ← Хлёр → Аргон F ↑ Cl ↓ Br 17Cl Пэрыядычная сыстэма хімічных элемэнтаў
Выгляд
жаўтавата-зялёны газ Ампула хлёру
Агульная інфармацыя
Назва, сымбаль, атамны нумар	Хлёр, Cl, 17
Катэгорыя элемэнту	Галягены
Група, пэрыяд, блёк	17, 3, p
Адносная атамная маса	35,453 г·моль−1
Канфігурацыя электронаў	[Ne] 3s2 3p5
Электронаў у абалонцы	2, 8, 7
Фізычныя ўласьцівасьці
Фаза	Газ
Шчыльнасьць вадкасьці пры т. пл.	1,56 г·см−3
Тэмпэратура плаўленьня	-100,98 °C
Тэмпэратура кіпеньня	-34,6 °C
Уласьцівасьці атама
Ступені затляненьня	7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, −1
п а р

Выкарыстоўваецца для сынтэзу разнастайных арганічных і неарганічных злучэньняў (салянай кісьлі, хлярыдаў розных мэталаў). Больш за палову здабытага хлёру ідзе для атрыманьня палімэраў (паліхлёрвініл і інш.). Прымяняецца для адбельвання тканін, цэлюлёзы і паперы, а таксама ў санітарных мэтах (зьнезаражваньне, хляраваньне вады).

Хлёр зьяўляецца самай распаўсюджанай прычынай няшчасных выпадкаў на прадпрыемствах. Раздражняе дыхальныя шляхі, пры высокай канцэнтрацыі прыводзіць да ацёку лёгкіх^[1]. Прыводзіць да памяншэння ўтрыманьня свабодных амінакісьляў^[2].