Мясцовыя помнікі прыроды Беларусі

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Мясцо́выя по́мнікі прыро́ды Белару́сі — асабліва ахоўныя прыродныя дзялянкі Беларусі, абвешчаныя мясцовымі органамі выканаўчай улады дзеля захаваньня каштоўных прыродных мясьцінаў.

Паводле 14-га артыкула Закону Рэспублікі Беларусь ад 15 лістапада 2018 году № 150-З «Аб асабліва ахоўных прыродных тэрыторыях», плянаваньне мясцовых рашэньняў пра помнікі прыроды ўлучаецца ў «абласныя схемы разумнага разьмяшчэньня асабліва ахоўных прыродных тэрыторыяў (ААПТ) мясцовай значнасьці», якія «распрацоўваюцца абласнымі, Менскім гарадзкім выканаўчым камітэтам сумесна з Нацыянальнай акадэміяй навук Беларусі на 10-гадовы тэрмін». Для вылучэньня земляў пад такія схемы «распрацоўваюцца навуковыя абгрунтаваньні межаў, плошчы ААПТ і сьпіс землекарыстальнікаў, чые дзялянкі ўлучаюцца ў склад земляў» помнікаў прыроды[1]. На 2020 год у 6-і абласьцях Беларусі знаходзілася 605 помнікаў прыроды мясцовай значнасьці. Сярод такіх помнікаў прыроды Беларусі налічваўся: 271 батанічны (45%), 256 геалягічных (42%) і 78 водных (13%). У Берасьцейскай вобласьці знаходзілася 67 помнікаў прыроды мясцовай значнасьці, у Віцебскай — 167, у Гарадзенскай — 131, у Гомельскай — 51, у Магілёўскай — 76 і ў Менскай — 113[2].

Remove ads

Падставы абвяшчэньня

Паводле 16-га артыкула Закону Беларусі 2018 году «Аб асабліва ахоўных прыродных тэрыторыях», «агульнай падставай пры выбары прыродных земляў для абвяшчэньня іх помнікам прыроды ёсьць наяўнасьць каштоўных прыродных спалучэньняў і мясьцінаў»: «дзялянкі лесу з каштоўнымі драўнянымі пародамі, старадаўнія паркі, асобныя векавыя або рэдкіх пародаў дрэвы і іх скапленьні, дзялянкі зь некранутай або асабліва каштоўнай расьліннасьцю»; «крыніцы, ручаі»; «асобныя рэдкія віды рэльефа, разьмешчаныя ў прыродным асяродзьдзі мінэралягічныя і палеанталягічныя» матэрыялы». «Прыродная тэрыторыя можа быць выбраная для абвяшчэньня яе помнікам прыроды ў выпадку, калі яна адпавядае агульнай падставе і ёсьць непаўторнай або рэдкай: для помнікаў мясцовай значнасьці — на тэрыторыі вобласьці»[1].

Remove ads

Нумар

У 37-м артыкуле Закону Беларусі «Аб асабліва ахоўных прыродных тэрыторыях» прадугледжвалася, што помніку прыроды прысвойваецца рэестровы нумар у выглядзе АААА.4.2.Б, дзе:

  • АААА — парадкавы нумар у летапісным парадку ўліку;
  • 4 — лічбавы код помніка прыроды, як віда ААПТ;
  • 2 — лічбавы код мясцовай значнасьці;
  • Б — лічбавы код Менску (7) або вобласьці (1 — Берасьцейская, 2 — Віцебская, 3 — Гомельская, 4 — Гарадзенская, 5 — Менская і 6 — Магілёўская; некалькі адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак згадваецца праз касую рысу)[1].
Remove ads

Сьпісы

Найбольшым сярод мясцовых помнікаў прыроды Беларусі была Мантунская града плошчай 7,5 км², якая месьцілася ў Вярэнаўскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Найстарэйшым дзейным быў Парк культуры і адпачынку Высокага, заснаваны ў лютым 1964 году ў Камянецкім раёне Берасьцейскай вобласьці[2].

Берасьцейская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...

Віцебская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...

Гарадзенская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...

Гомельская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...

Магілёўская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...

Менская вобласьць

Больш інфармацыі Назва, Від ...
Remove ads

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads